Schijtziek op de planken

Stoma

“Ik had nooit verwacht dat ik weer zó sterk zou zijn”

Gepubliceerd op 04 juli 2019 Choreografe & theatermaker Mouna Laroussi over hoe haar leven veranderde toen haar dikke darm werd verwijderd en ze een ileostoma kreeg.

Van constant pijn door de colitis ulcerosa en niet verder kunnen dan haar eigen huis. Naar weer pijnvrij deelnemen aan de maatschappij en eindelijk een eigen solovoorstelling hebben. Het verhaal van choreografe, theatermaker en danseres Mouna Laroussi (37).

Toen ik ziek was, had ik twee wensen. Allereerst mijn leven terug. En als dat gelukt was: een solovoorstelling maken. Inmiddels sta ik op de planken met mijn eigen voorstelling Schijtziek. Een comeback waar ik amper van durfde dromen!

Koelkast met een stofzuigerslang aan mijn buik
In 2013 vlamde tijdens mijn zwangerschap de darmziekte colitis ulcerosa heftig op. Drie jaar lang was ik heel ziek. Ik zat gerust zo’n twintig keer per dag op het toilet. Met pijn alsof er duizend naalden in me prikten. Het was vreselijk. Tot uiteindelijk mijn dikke darm werd verwijderd en ik een ileostoma kreeg. Ik ging van hel naar hemel! Natuurlijk, een stoma klonk niet direct zo hemels. Wat moest ik met een koelkast met een stofzuigerslang aan mijn buik? Maar ik had een tweeling thuis, was tien kilo lichter en zat aan de sondevoeding. Ik voelde ook wel dat er iets moest gebeuren. Na de operatie merkte ik al gauw dat die helse pijnen weg waren. Wat een verademing!

Weer pijnvrij deelnemen aan de maatschappij
Ik zat nog middenin mijn revalidatie, toen de eerste opdracht alweer binnenkwam. Of ik mee wilde doen met die nieuwe voorstelling voor volgend jaar? Ik had net een stoma, wist niet eens of ik zou kunnen dansen. Maar… ik wilde het dolgraag proberen. Ik ben gelijk weer gaan trainen. En een jaar na de operatie had ik de première. Ik stond weer op de planken, danste mee, kon toeren! Van constant pijn en niet verder kunnen dan je eigen huis, naar weer pijnvrij deelnemen aan de maatschappij. Dat is toch de hemel?

“Het was wennen en zoeken om met een nieuw lichaam aan de slag te gaan. Maar het is gelukt!”

Wennen aan een nieuwe lichaam
Mijn werk was de afgelopen jaren meer een achtbaan dan een loopbaan. Voor ik ziek werd, rolde ik van het ene project in het andere. Ik danste hier, mimede daar, toerde in binnen- en buitenland. En ineens kon ik helemaal niks meer. Zat ik opeens een paar jaar thuis. Maar met de komst van de stoma kwam ook de wil om weer te werken terug. Het was wennen en zoeken om met een nieuw lichaam aan de slag te gaan. Maar het is gelukt! Sterker nog: ik sta nu voor het eerst ook solo op de bühne. Wensen vervuld!

Tijd is kostbaar
Schijtziek is een heel fysieke voorstelling met veel dans en beweging. Bijna anderhalf uur sta ik alleen op dat podium. Dat is hard werken! Ik had nooit verwacht dat ik weer zo sterk zou kunnen zijn. Ik sta er nu wel anders in. Zo doe ik geen tien dingen tegelijk meer. Ik focus me op projecten die ik écht leuk vind. Die dicht bij mezelf liggen en waarmee ik iets kan toevoegen aan de maatschappij. Want als ik één ding heb geleerd van ziek zijn, is het wel hoe kostbaar tijd is.

“Na de operatie merkte ik al gauw dat de helse pijnen weg waren. Wat een verademing!”

MediReva mag 2 x 2 kaartjes weggeven voor Mouna’s solovoorstelling Schijtziek. Lijkt jou dat wat? Klik hier voor meer informatie.

“Ik had nooit verwacht dat ik weer zó sterk zou zijn”

“Het was wennen en zoeken om met een nieuw lichaam aan de slag te gaan. Maar het is gelukt!”

“Na de operatie merkte ik al gauw dat de helse pijnen weg waren. Wat een verademing!”

Gerelateerde verhalen