Weg met het taboe op drinkvoeding

Voeding

“Je kunt er wel moeilijk over doen, maar het is wel mijn redding geweest”

Gepubliceerd op 03 september 2020 Barbara Valkova (48) gebruikt al tien jaar op en af medische drinkvoeding. Ze merkt dat er best een taboe op drinkvoeding ligt en hoopt dat dat snel wordt doorbroken. ‘Je kunt er wel moeilijk over doen, maar het is mijn redding geweest.’

“Ik vind het jammer dat mensen niet meer open zijn dat ze drinkvoeding nemen. Het is niets om je voor te schamen. Het is juist een dankbaar hulpmiddel dat ervoor zorgt dat je kunt leven en nog dingen kunt doen. Dat drinkvoeding bovendien niet zichtbaar hoeft te zijn, draagt ook niet bepaald bij aan het taboe doorbreken en de acceptatie ervan. Als je in een rolstoel zit, is het voor je omgeving duidelijk dat er ‘iets’ met je aan de hand is, maar als je maag en darmen niet goed functioneren dan zie je dat aan de buitenkant niet. Ja, je bent waarschijnlijk wel mager maar daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Niemand weet dan ook zomaar dat je drinkvoeding gebruikt, dat weten ze pas als jij het vertelt.”

Switch
“Overstappen op drinkvoeding was best een switch in mijn leven. Eten is zo normaal, je staat er niet bij stil. Bovendien is het natuurlijk een heel sociale bezigheid. Gezellig naar een restaurant met vrienden en familie, met mijn partner lekker ergens lunchen, het is zo normaal. Als dat opeens wegvalt, is dat pittig. Pas op zo’n moment besef je dat eten helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Tien jaar geleden ben ik medische drinkvoeding gaan gebruiken. Ik woog toen krap 50 kilo bij een lengte van 1.68 meter en dat was natuurlijk veel te weinig.”

Chronisch ziek
“Al mijn hele leven heb ik al last van maag- en darmklachten, later kwamen daar slikproblemen bij. Lange tijd wisten artsen niet wat de oorzaak daarvan was. Pas sinds enkele jaren weet ik dat ik de bindweefselziekte EDS (Ehlers Danlos Syndroom, red.) heb en in mijn geval zorgt dat voor hevige klachten in mijn maag en darmen. Ook zijn ze erachter gekomen dat ik de zeldzame ziekte CCI AAI heb, waardoor mijn nekwervels loszitten en het slikken dus lastiger gaat. En dan heb ik ook nog last van een histamine-intolerantie waardoor ik veel voedsel niet verdraag.”

Mijn redding
“Toch ben ik niet volledig afhankelijk van medische drinkvoeding. Er zijn periodes dat het beter gaat en dan kan ik zonder. Maar zodra ik merk dat ik te weinig energie krijg, niet meer goed kan slikken en gewicht verlies, komt er drinkvoeding bij. En ja, dat was dus in het begin best een stap. Het is niet alsof je een flesje sinas drinkt of een bord friet eet, omdat je daar zin in hebt. Je neemt het omdat je weet dat je dit écht nodig hebt, anders gaat het niet goed met je. Daar kun je moeilijk over doen, maar ik besef heel goed dat drinkvoeding mijn redding is geweest. Dankzij drinkvoeding heb ik energie om mee te draaien met het gewone leven. Ik heb een eigen paard en ook al lukt paardrijden niet meer, ik geniet er ontzettend van als ik bij hem ben. Vergeet ik om drinkvoeding te nemen, dan kan ik dat soort uitjes vergeten, want dat lukt dan echt niet meer. Dan kan ik alleen maar in bed liggen.”

Soep zonder stukjes
“Zin om uit eten te gaan had ik lange tijd niet. Dan zit een ander met een groot bord eten voor zich, en ik met mijn flesje. Dat is natuurlijk wel heel dubbel. Maar inmiddels ga ik wel weer af en toe naar een restaurant. Ik weet nu ook beter wat ik wel en niet kan verdragen. Voedsel met stukken erin gaat niet, dus ik bestel vaak een soepje als ik in een periode zit waarin ik gewoon voedsel kan eten. En ja, die soep moet dan wel gezeefd worden.

Ook dat was de eerste paar keer natuurlijk een drempel. Wat zouden mensen van me denken als ik vraag of ze echt gladde soep willen serveren? Maar het wordt makkelijker met de tijd. Bovendien heb ik gemerkt dat er vaak helemaal niet zo moeilijk over wordt gedaan. Zeker als je de situatie uitlegt. En mochten ze er wel problemen mee hebben? Ach, dan laat ik het gaan. Het maakt me weinig uit wat een ander daarvan vindt. Ik vind uit eten gaan gewoon erg gezellig, dat wil ik mezelf niet onthouden.”

Weg met dat taboe
“Op drinkvoeding ligt best een taboe. Er wordt zo weinig over gesproken en dat is gek, want er zijn zat mensen die het gebruiken. En als er dan al iemand over drinkvoeding praat, is het vaak negatief. “O drinkvoeding, dat is zo vreselijk vies.” Dat vind ik heel jammer. Ik bekijk het liever positief. Drinkvoeding helpt mij om verder te kunnen met mijn leven. Het geeft me energie om dingen te doen, zo kan ik weer meedraaien, zo goed als dat kan.

Leuk en lekker
“Dat drinkvoeding soms niet heel lekker kan zijn, helpt ook niet bij het doorbreken van het taboe en de acceptatie ervan. Maar er zijn zo veel soorten. Soms proef je inderdaad nog een medische smaak, maar je hebt ook varianten die echt lekker zijn. Zo ben ik fan van de cappuccinosmaak. Je moet het voor jezelf een beetje leuk en lekker maken. Daarom mix ik er regelmatig dingen doorheen, zoals fruit. Met een beetje banaan gaat die medische smaak er wel vanaf. Of spuit er bijvoorbeeld een toefje slagroom op, als je dat kunt verdragen. Experimenteer en probeer dingen uit om er iets van te maken dat jij echt lekker vindt. Dan wordt het vanzelf makkelijker.”

Lees ook het verhaal van Milou Coenraats (18). Zij heeft sinds 2017 emetofobie: een angst om over te geven. Daardoor leeft ze noodgedwongen op flesjes drinkvoeding.

“Je kunt er wel moeilijk over doen, maar het is wel mijn redding geweest”

Gerelateerde verhalen