Voeding

Broer en Zusdag: “Zorgen om én voor ons zusje”

Vertel / It runs in the family Gepubliceerd op 28 september 2021 Hoe is het om op te groeien met een zusje dat chronisch ziek is? Voelt dat alsof je continu in de schaduw staat van de ander? Ben je altijd aan ‘het zorgen om’ én aan ‘het zorgen voor’? Enzo (19) en Sophie (15) Kok vertellen. Hun zusje Emma winnares van ‘The Voice Kids’ 2021 – heeft een MIC-KEY-button.
Emma: “Ik ben geboren met een ernstige vorm van reflux. Vroeger ben ik daarvoor veel geopereerd en daardoor kreeg ik een maagverlamming. Sinds ik negen maanden ben, heb ik een dubbele MIC-KEY-button. ‘Normaal’ eten doe ik niet, ik krijg vrijwel alles via sondevoeding binnen. Ik kan maar hele kleine beetjes gewoon eten. Bijvoorbeeld een rijstwafel met wat jam of stroop. Of een klein schaaltje appelmoes. Af en toe vind ik dat best stom. Als we met de familie uit eten gaan, zie en ruik ik allemaal lekkers, maar ik kan er niet van meegenieten. Da’s soms best moeilijk. Maar aan de andere kant: ik weet niet beter. Zo is het nu eenmaal!”
Sophie: “Dat Emma ziek is, maakt haar niet ‘anders’, maar juist bijzonder. Ik zie haar ook echt niet als ‘raar’ omdat ze die sondevoeding krijgt. We behandelen elkaar allemaal ook gewoon als normaal, overdrijven het niet.”
Enzo: “Precies. Eigenlijk is het ‘gewoon’ voor ons. Het zit als het ware in ons systeem om rekening met Emma te houden – en dat gaat heel natuurlijk.”
Sophie: “Ons zusje had – en heeft – meer zorg nodig dan de rest van ons. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat mijn broer en ik daardoor aandacht tekort zijn gekomen. Vroeger was het zo dat mama met Em naar de dokter ging of in het ziekenhuis bleef. En Enzo en ik thuisbleven met papa. Dan zorgde hij ervoor dat we thuis iets leuks gingen doen. We mochten dan bijvoorbeeld gezellig samen in het grote bed slapen. Daardoor heb ik het nooit echt als ‘zwaar’ ervaren.”

“Dat Emma sondevoeding heeft, is een soort van ‘normaal’ voor ons. Maar dat neemt niet weg dat ik me soms wel zorgen maak om haar”

Zorgen om en voor zusje
Enzo: “We weten niet beter dat Emma sondevoeding gebruikt. Maar dat neemt niet weg dat ik me soms wel zorgen maak om haar. Als ze een dag veel pijn heeft bijvoorbeeld. Of als ze weer naar het ziekenhuis moet voor een of ander vervelend onderzoek. Dan kan ik me best machteloos voelen. Je gunt het je kleine zusje niet om chronisch ziek te zijn; liever wil je dat ze ‘gewoon’ gezond is.”
Sophie: “Als Em een slechte dag heeft, probeer ik haar vaak op te vrolijken. Dat is dan toch de grote zus die dan in me boven komt. Daarnaast ben ik ook best wel beschermend. Dat ben je sowieso als zus, maar misschien in Emma’s geval nog wel ietsjes meer. Vroeger is ze erg gepest op school vanwege haar aandoening. Dat anderen Em daarom pestten, omdat ze ‘anders’ is, dat vond ik zó erg! Echt, daar kon ik heel boos om worden – en dat liet ik zeker ook merken aan anderen.”
Emma: “Sophie koopt soms cadeautjes voor me als het wat minder gaat. Of bij bijzondere momenten. Dat vind ik zó lief! Zo kocht ze voor de finale van ‘The Voice Kids’ een beeldje voor me. Daarop staat You go girl. Superleuk. Dat staat nu nog altijd op mijn kamer. Daar ben ik echt nog steeds heel blij mee!”

“Als Emma een dag veel pijn heeft, trek ik me dat wel aan. Ik kan me dan weleens machteloos voelen”

Elkaar het succes gunnen
Sophie:
“Van Emma weet iedereen dat ze kan zingen, Maar ook mijn broer Enzo en ik houden heel erg van muziek en doen daar iets mee. Alleen zitten we allemaal in een totaal andere hoek dan Emma. Zij is meer een popzangeres, terwijl ik klassiek zing.”
Enzo: “Ik ben violist en zit in het derde jaar van het Conservatorium van Amsterdam. Heel anders dus dan wat Emma doet.”
Sophie:
“Vroeger stond ik op school bekend als ‘het zusje van Enzo’. Maar inmiddels ben ik ook ‘de zus van’ als het op Emma aankomt. Tijdens de uitzendingen van ‘The Voice Kids’ werd ik superveel aangesproken op school. Wildvreemden die op me af kwamen en zeiden: ‘gefeliciteerd met je zusje hè?’ Dat vond ik heel gek, maar zeker ook heel leuk. Want ik ben echt supertrots op Emma.”
Enzo: “Ja, dat heb ik ook. Jaloezie heb ik niet, ik vind het serieus alleen maar supertof voor Emma dat ze zo ver is gekomen! Ze is een klein sterretje; dat is iets wat ze vroeger altijd al wilde. Dat dat nu gelukt is, daar kan ik alleen maar heel blij om zijn!”
Sophie: “Dat is ook echt wel het mooie van onze familie; ook al zijn we allemaal bezig met muziek, we zijn nooit jaloers op elkaar geweest. Maar juist alleen maar heel trots! We gunnen elkaar echt het succes.
Goede band
Enzo:
“Soms treden we ook met z’n drietjes op. Dat gaat eigenlijk altijd heel goed, hoe verschillend onze muziekstijlen ook zijn.”
Emma: “Ik vind dat ook echt heel tof om te doen. Het maakt me ook heel trots, om op het podium te staan met mijn grote broer en zus. We hebben dan zoveel lol samen. Maar eigenlijk hebben we dat altijd wel. Enzo en Sophie kunnen grapjes maken waar alleen ik om kan lachen. Dan zie je onze ouders kijken van: wat er is er zo grappig? Die snappen er vaak niks van, haha. Enzo woont op kamers, dus die is minder vaak thuis dan vroeger. Dat is wel jammer. Sophie woont gelukkig nog wel thuis. Ik vind het heel cool om met haar te gaan shoppen. Dat voelt het echt van: ik ben op pad met mijn grote zus! Ja, ik ben echt heel blij met Sophie en Enzo. Ik zou me geen betere broer en zus kunnen wensen!”