Deel
Facebook
Twitter
Linkedin
Whatsapp
Email
“Ik heb emetofobie. Zodra ik iets eet, ben ik bang dat het er direct uitkomt. Het begon toen ik eind december 2017 spaghetti at. Een gerecht dat ik altijd heel lekker vond. Opeens kreeg ik uit het niets een paniekaanval. Ik had het warm en werd overvallen door een intens angstig gevoel. Waarschijnlijk had dat te maken met stress. In die periode had ik veel problemen op school, daar werd ik gepest. Ook had ik moeite om een geschikte stageplek te vinden. Hierdoor had ik veel last van spanningen. Na dat ene bord spaghetti begon ik steeds vaker eten weg te schuiven. Hoe het precies kwam, kan ik moeilijk uitleggen maar beetje bij beetje ontwikkelde ik een angst om te eten. Ik was doodsbang om over te geven.”
“Ik zou een moord doen voor een lekkere vette hamburger”
“Op een gegeven moment viel ik zo veel af dat ik aan de drinkvoeding moest. Ik leefde op drie van die flesjes per dag. Verre van leuk natuurlijk, en ik vond dat ook best eng. In juli 2018 werd ik opgenomen in het ziekenhuis en kreeg ik een sonde. Best heftig, maar ik wist ook dat ik geen keuze had. Ik moest voedingstoffen binnenkrijgen. Na twee weken mocht ik naar huis, maar de sonde ging mee. Ik heb geprobeerd om zelf weer te gaan eten, maar dat lukt niet. Een paar happen van een boterham en ik krijg weer een paniekaanval. En dus blijf ik voorlopig aan de sondevoeding.”
“Als je niet eet, heb je een heel ander leven. Niet alleen omdat je een groot deel van de dag bezig ben met je sonde, pomp en kunstmatige voeding. Nee, alles in het leven draait nu eenmaal om eten. Alleen kan ik daar niet aan meedoen. Als mijn ouders gezellig uit eten gaan of barbecueën, zijn dat lastige momenten voor me. Té confronterend. Op dat soort momenten zorg ik dat ik er niet bij ben. En als ik op straat loop en ik zie een groep jongeren de McDonalds binnen gaan, denk ik: dat wil ik ook. Maar dat gaat niet. Hierdoor voel ik me vaak eenzaam.
Veel contacten heb ik door mijn situatie niet. Ik heb wel wat online vrienden, maar ik zou liever gewoon omgaan met leeftijdsgenoten in reallife. Zo zou ik ook graag een vriendje willen hebben. Normaal gesproken krijg je rond je achttiende misschien je eerste relatie, dat zou me zo leuk lijken.”
“Alles in het leven draait nu eenmaal om eten”
“Ondanks alles probeer ik positief te blijven. Als je een positieve mind-set hebt, komt alles ook sneller goed. Dat wil ik ook aan anderen meegeven: geef nooit op. Geloof in jezelf en zoek iets waar je kracht uithaalt. Voor mij is dat Minnie Mouse. Het is een vrolijk uitziend figuurtje, dat positiviteit uitstraalt en verspreidt. Dat vind ik inspirerend.
Ik hoop dat er een dag komt dat ik weer zonder sondevoeding kan. Ik kijk uit naar het moment dat ik autorijles kan nemen. En droom dat ik over een paar jaar een mooi huis heb met een leuke vriend, en een lief huisdier. Maar voor nu kijk ik vooral niet te ver vooruit. Met kerst ga ik met mijn ouders en broer naar Disneyland Parijs. Daar verheug ik me ontzettend op. Even in een wereld zijn waar zorgen niet lijken te bestaan. Natuurlijk is het balen dat ik dan niet een frietje of hotdog mee kan eten. Maar het weerhoudt me niet om niet te gaan. Ik ga gewoon genieten van de sfeer, de attracties en alle karakters.”
Gerelateerde verhalen
-
Lifestyle
“Soms voelt het alsof het leven me deze kant heeft opgeslingerd” Lees verder Willem (31) is professioneel sit-kitesurfer en inspireert anderen hoe om te gaan met tegenslag. ... 2 jaar geleden -
Lifestyle
Kinderboek met een boodschap Lees verder Lucie (18) strijdt voor meer inclusiviteit met haar zelfgeschreven kinderboek.... 2 jaar geleden -
Lifestyle
Op de bres voor EDS Lees verder Martine strijdt voor meer erkenning voor het Ehlers Danlos Syndroom, een (zeldzame) bindweefselaandoening waarmee zij te maken hee... 2 jaar geleden