“Vriendjes, iets gezelligs doen met vriendinnen… Dat is bij mij allemaal niet aan de orde. Al twee jaar lang ben ik niet naar school of werk geweest. Ik zit alleen maar thuis of ben in het ziekenhuis. Daardoor lijkt mijn leven soms zo weinig waard. Zo voelt het althans. Ik wil klaar zijn met alle ellende en een leven leiden zoals ieder ander twintigjarige.”
Deel
Facebook
Twitter
Linkedin
Whatsapp
Email
“Op mijn dertiende werd ik depressief. Het leek alsof ik in een diep zwart gat werd gezogen. Alles verloor zijn glans. Ik was ervan overtuigd: als ik maar afval, dan word ik vast gelukkig. Door minder te eten, leek ik de controle terug te hebben en zo ontwikkelde ik anorexia. In januari 2017 was ik zo mager geworden, dat ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar kreeg ik drie weken lang verplicht driemaal per dag drinkvoeding om aan te sterken. Die dronk ik met flinke tegenzin, maar het moest. Ik sterkte wat aan, en werd met een berglading pakjes naar huis gestuurd.”
“Eenmaal thuis verviel ik snel in oude patronen. In no time smokkelde ik weer met eten en drinkvoeding. Zodoende werd ik een halfjaar later weer in het ziekenhuis opgenomen. Die keer kreeg ik verplicht sondevoeding. Behoorlijk confronterend vond ik dat, zo’n slang door mijn neus. Nu kon iedereen zien dat er iets met mij aan de hand was. Ook vond ik het best pijnlijk. Maar ik wist deep down dat het nodig was. Dat ik écht veel te dun was.”
“Ik wil een leven leiden zoals ieder ander twintigjarige”
“Vervolgens heb ik een paar maanden in een eetstoorniskliniek gezeten. Een halve kilo per week kwam ik aan. Voor mij een gigantische hoeveelheid, maar de medewerkers in de kliniek dachten daar anders over. Zij vonden het te weinig en ik werd naar huis gestuurd. Vreselijk, ik had het gevoel vast te zitten en ik kwam geen stap verder. Dat was zo ontzettend frustrerend!
In maart 2018 heb ik enige tijd op een gesloten afdeling van het ziekenhuis gelegen. Na drie maanden mocht ik eindelijk naar huis, onder de voorwaarde dat ik GGZ-hulp zou krijgen voor mijn anorexia. Maar ook hier voelde ik me onbegrepen. Ik besloot: dan doe ik het wel alleen. Op eigen houtje ging ik beetje bij beetje meer proberen te eten.”
“Gelukkig gaat het de laatste tijd met eten redelijk goed. Ik ben van de drinkvoeding af en ik eet thuis ‘gewoon’ met de pot mee. Mijn moeder is Italiaanse en maakt de allerlekkerste spaghetti. Uiteraard met eigengemaakte saus en verse pasta. Dat kan ik nu weer eten. Omdat ik inmiddels weet dat ik niet direct veel aankom als ik er een beetje van eet. Soms geniet ik er zelfs van. Maar helemaal zonder schuldgevoel eten? Dat is lastig. Maar ik werk eraan. Als ik nu met mijn ouders uit eten ga, ga ik mee. Dat had ik vroeger nooit gekund. Dan bleef ik thuis of nam ik drinkvoeding mee naar het restaurant.”
“Behoorlijk confronterend, zo’n slang door mijn neus”
“Sinds kort weet ik dat ik ook een persoonlijkheidsstoornis heb. Helaas krijg ik nog niet de juiste hulp. Daar kan ik weleens moedeloos van worden. Telkens word ik afgewezen voor therapie, omdat mijn BMI te laag is. Ik zit nu op 16, maar mijn BMI moet naar 18. Ik krijg wel diëtisten toegewezen, maar die beginnen alleen maar over eten. Wat wel en wat niet kan. Maar dat weet ik nu inmiddels wel. Ik wil juist hulp voor die jungle in mijn hoofd, want dáár gaat het niet goed. Als het minder chaotisch is in mijn hoofd, weet ik zeker dat het eten ook beter zal gaan. Binnenkort heb ik weer een gesprek met mijn huisarts, over hoe we nu verder gaan. Ik hoop echt dat daar wat uitkomt.”
Jong & een continue strijd met eten. Ook Kelly (22) en Milou (18) zijn afhankelijk van medische voeding. Lees hun moedige verhalen op Vertel…
Gerelateerde verhalen
-
Lifestyle
“Soms voelt het alsof het leven me deze kant heeft opgeslingerd” Lees verder Willem (31) is professioneel sit-kitesurfer en inspireert anderen hoe om te gaan met tegenslag. ... 3 jaar geleden -
Lifestyle
Kinderboek met een boodschap Lees verder Lucie (18) strijdt voor meer inclusiviteit met haar zelfgeschreven kinderboek.... 3 jaar geleden -
Lifestyle
Op de bres voor EDS Lees verder Martine strijdt voor meer erkenning voor het Ehlers Danlos Syndroom, een (zeldzame) bindweefselaandoening waarmee zij te maken hee... 3 jaar geleden