Muziek als medicijn

Stoma

“Mensen blij maken met mijn muziek, dat doe ik het allerliefste”

Gepubliceerd op 02 december 2019 Muziek? Rocco Cavallaro (66) lééft ervoor. Toen hij in het ziekenhuis lag voor darmkanker en een stoma kreeg, was het zijn liefde voor de gitaar die hem door deze zware periode heen trok.

“De gitaar, viool, mandoline en mondharp. Ik bespeel het allemaal. En zingen, dat doe ik ook. Ja, muziek maken is wat ik het allerliefste doe. Toen ik met darmkanker in het ziekenhuis lag, heb ik zelfs gewoon gitaar gespeeld. Vanuit mijn bed, voor de andere patiënten op zaal. Ik mocht dan wel ziek zijn, maar dat weerhield me er niet van om muziek te maken. Voor mij is het namelijk net als ademen; ik kán niet zonder. Ik haal zoveel energie en kracht uit muziek. Voor mezelf, maar ook omdat je er anderen blij mee kunt maken. Wat muziek met mensen doet. Prachtig toch!”

“In het ziekenhuis speelde ik gitaar voor mijn medepatiënten”

Optredens in buitenland
“Als jongetje van negen jaar was ik altijd al in de weer met muziek. Italiaanse, maar ook Spaanse gitaarmuziek, van dat folklore-achtige zeg maar. Later ben ik in Italië ook naar het conservatorium gegaan en ben daar met goed gevolg afgestudeerd. Op mijn zeventiende ging ik zelfs naar het buitenland om te spelen in bands. Ik kwam in Duitsland en later België terecht, waar ik in tal van cafés optrad en op bruiloften speelde. Daarnaast had ik allerlei verschillende baantjes naast mijn optredens om rond te komen. In 1971 vertrok ik naar Nederland en belandde in Nijmegen. Hier woon ik nog steeds.”

Van aambeien naar darmkanker
“Ik genoot van het leven en mijn optredens, tot ik zes jaar geleden klachten kreeg. Er zat bloed bij mijn ontlasting. In eerste instantie dacht ik dat ik aambeien had. Niets om je zorgen om te maken, zou je denken. Maar ergens voelde ik dat het niet goed zat. Ik vroeg een second opinion aan en belandde uiteindelijk bij het Antoni van Leeuwenhoek in Amsterdam. En inderdaad: ik had darmkanker. Ook al had ik al die tijd een raar voorgevoel gehad, als je het nieuws dan te horen krijgt, slaat dat toch in als een bom.”

“Mijn ziel is jong, en dat komt door de muziek”

Niet schamen voor stoma
“Ik ging de hele medische molen in. Chemo’s, bestralingen en ook een operatie. Uiteindelijk is een deel van mijn dikke darm verwijderd en kreeg ik een colostoma. Daar was ik in eerste instantie niet blij mee. Ik vond het ook best spannend. Zou ik ook mét een stoma alles nog gewoon kunnen doen? Mijn leven leiden, muziek kunnen maken? Maar inmiddels kan ik zeggen dat het allemaal eigenlijk best wel meevalt. En dat je er een gewoon leven mee kan leiden. Ik schaam me ook niet meer voor mijn stoma. Het is gewoon een apparaatje, niks meer en niks minder.”

Jong blijven door muziek
“Hoe het nu met me gaat? Sinds februari lijkt het erop dat ik schoon ben qua kanker. Het blijft natuurlijk spannend. Maar het belangrijkste is dat ik me nu goed voel. Mijn ziel is jong, zeg ik altijd. Maar ook de muziek houdt me jong. Klagen doe ik liever niet, ik ben en blijf een optimist. Optreden zit er dan misschien niet meer voor me in. Maar dan maar gewoon thuis. Voor mezelf, familie, vrienden. En laatst heb ik zelfs voor mijn stomaverpleegkundige gespeeld, die thuis langs kwam. Die vond het ook prachtig! Ja, muziek spelen blijf ik doen tot mijn laatste snik.”

“Een stoma is gewoon een apparaatje, niks meer en niks minder”

Nog meer veerkracht
Tegenslag is uiteindelijk niet te voorkomen. Maar de mentale veerkracht van bijvoorbeeld Rocco laat zien dat we als mens meer aankunnen dan we soms denken. Lees hier meer over het ontplooien van veerkracht en (veer)krachtpatsers!

Benieuwd naar de gitaarkunsten van Rocco, die actief is onder artiestennaam ‘Roccolaro’? Luister hier naar zijn muziek.

“Mensen blij maken met mijn muziek, dat doe ik het allerliefste”

“In het ziekenhuis speelde ik gitaar voor mijn medepatiënten”

“Mijn ziel is jong, en dat komt door de muziek”

“Een stoma is gewoon een apparaatje, niks meer en niks minder”

Gerelateerde verhalen