“Mijn stoma herinnert mij er elke dag aan dat ik het heb overleefd”

Lifestyle

“Het is onze kracht dat we altijd in mogelijkheden proberen te denken”

Gepubliceerd op 07 juni 2019 Per jaar worden in Nederland gemiddeld twee vrouwen onder de dertig getroffen door endeldarmkanker. Romy was één van hen.

Onder de dertig en net bevallen van je tweede kind. En dan te horen krijgen dat je endeldarmkanker hebt. Het overkwam Romy. Gelukkig ziet haar leven er nu een stuk beter uit! En haar partner Daan? Die zet zijn machteloosheid van toen om in actie. Hij beklimt voor Romy vijf keer de Alpe d’Huez.

Op eerste kerstdag werd het tweede kind van Romy en haar partner Daan geboren: Sam. Maar daar ging een ware lijdensweg aan vooraf. “Ik had de laatste twaalf weken van de zwangerschap veel klachten”, vertelt Romy. “Erge pijn, last van obstipatie en bloed bij mijn ontlasting. Alleen werden die weggezet als de bekende zwangerschapskwalen. En je denkt: even doorbijten. Als de baby er is, gaat de druk er vast af. En herstel ik weer.” Ook Daan maakte zich geen zorgen. “Deze klachten zijn vaak onschuldig bij jonge mensen, begreep ik van artsen en uit eigen internet-research. En endeldarmkanker komt vooral voor bij mannen vanaf zestig jaar. In dat plaatje paste Romy niet.”

Elke dag huilen van de pijn
De bevalling van Sam ging voortvarend. Nu zou alles beter worden. Niet dus. Romy hield heftige klachten, ondanks een maximale dosis aan pijnstillers. “Ik huilde elke dag van de pijn. Ik kon totaal niet genieten van onze kleine. Borstvoeding lukte ook niet, mijn lijf was op. Op aandringen van mijn moeder ging ik weer naar de huisarts voor een lichamelijk onderzoek. Maar bij elke aanraking verging ik van de pijn.”
Uiteindelijk werd besloten tot een kijkoperatie. Er bleek een granuloom (een soort ontstoken poliep) tegen een zenuw aan te drukken. Deze werd direct tijdens de kijkoperatie verwijderd. Een MRI-scan moest duidelijkheid geven of er nog meer aan de hand was.

“Mijn stoma herinnert mij er elke dag aan dat ik het heb overleefd”

Zeldzaam: endeldarmkanker en onder de 30
Twee weken kwam na de MRI-uitslag. Die was niet goed: Romy had endeldarmkanker. Daan: “Toen de arts ons dat vertelde, heb ik een uur lang voor me uit zitten staren. Romy moest meteen huilen. Vroeg de dokter daarna naar alle details en overlevingskansen. De dokter had dit nog nooit meegemaakt. Per jaar worden in Nederland gemiddeld maar twee vrouwen onder de dertig getroffen door endeldarmkanker.” Drie dagen later kreeg het stel te horen dat er geen uitzaaiingen waren. “We waren zo ongelooflijk blij”, zegt Romy. “Het gruwelijke perspectief van ‘ik ga binnen zes weken dood’ was ineens totaal anders. Ik kon behandeld worden!” Eind februari volgde de eerste bestraling en chemokuur. Vijf weken lang, iedere werkdag. Vier maanden later volgde de operatie. Voor Daan was een loodzware en frustrerende periode “Ik deed de kinderen, het huishouden en alles om Romy heen. Maar ik kon niets voor haar zélf doen. Ik voelde me zo machteloos!”

Altijd in mogelijkheden denken
Intussen is de kanker weg. En doet de stoma zijn werk. Is het erg voor Romy op zo’n jonge leeftijd al met een stoma te moeten lopen? “Integendeel”, zegt ze stellig. “Mijn stoma herinnert mij er elke dag aan dat ik het heb overleefd. Het is onze kracht dat we altijd in mogelijkheden proberen te denken. Acht weken na de operatie gingen we met de kinderen op vakantie naar Mallorca. Ik lag daar gewoon in badpak, met een figuur-corrigerende onderbroek. Overal is een oplossing voor. Ik heb me tot nu toe in niets beperkt gevoeld. Ik doe alles. Van werken, zwemmen, sporten, vliegen, kamperen en naar het theater gaan.”

“Door de Alpe ‘dHuzes te beklimmen, wil ik iets terug doen voor Romy”

Fietsen voor Romy en het KWF
Daan bleef prakkiseren wat hij écht voor Romy kon doen. “Ik heb een paar vrienden die fietsen. En ineens wist ik het: fietsen voor het KWF. En de Alpe d’Huez beklimmen voor Romy! Maar ik had geen racefiets. Dus racefiets besteld. Mijn eerste 25 kilometer vergeet ik nooit. Ik ging kapot! Ja, ik moest echt aan de bak. Nu gaat het goed. En vind ik het leuker dan gedacht.”
Daan wil maar liefst vijf keer de berg opklimmen. “En één of twee keer is te weinig. Ik moet wel lijden. Bovendien is die vijf heilig voor mij. Romy is vijf weken lang elke week vijf keer bestraald. Bovendien gaan we ook nog eens met z’n vijven. Mijn vrienden zeiden: als we na drie keer moe zijn, pakken we toch gewoon op het terras een biertje? No way!“

Samen sta je sterk
Als Daan deze zomer de Alpe ‘dHuzes beklimt, staat Romy met de kinderen langs de kant van de weg. “Soms is het net alsof ik in een film zit. Gaat mijn man echt voor mij die berg op fietsen? Zeker nu het zo goed met me gaat, is dat best een vreemde gedachte. Daar word ik dan wel even stil van.” Intussen rolt het geld binnen. “Per persoon moet je 2.500 euro aan donaties binnenhalen”, legt Daan uit “Ik heb om te beginnen ons verhaal op Facebook gezet. Een dag later had ik al 2.000 euro binnen. Een kennis doneerde nog eens 500 euro. Zó bijzonder. Tja, samen sta je sterk!”

Vijf keer de berg op… Is het Daan gelukt? Daan vertelt het hier.

“Het is onze kracht dat we altijd in mogelijkheden proberen te denken”

“Mijn stoma herinnert mij er elke dag aan dat ik het heb overleefd”

“Door de Alpe ‘dHuzes te beklimmen, wil ik iets terug doen voor Romy”

Gerelateerde verhalen