Lifestyle

“In plaats van de babykamer te verven, lag ik in het ziekenhuis”

Vertel / “We zijn er met z’n tweeën sterker uitgekomen” Gepubliceerd op 27 juni 2019 Door de ziekte van Crohn kon Eelke er niet voor zijn vrouw zijn tijdens haar eerste zwangerschap. Ook vielen hun emigratieplannen erdoor in duigen. Maar Lobke staat naast hem, wat er ook gebeurt. Reden voor Eelke om haar eens goed in het zonnetje te zetten! Na de geboorte van hun derde kind gaf hij Lobke op voor de MediReva giftbox.
Eelke (38): “In plaats van de babykamer te verven, lag ik in het ziekenhuis”
“Zes jaar geleden werd ik ernstig ziek. Ik wist dat ik de ziekte van Crohn had, maar merkte daar eigenlijk nooit iets van. Tot het ineens kwam het opzetten, en heftig ook! Qua medicatie sloeg niets aan. Maandenlang ging ik ziekenhuis in en uit zonder beter te worden. Uiteindelijk was de enige optie het ontstoken deel van mijn dikke darm te verwijderen.

Stoma en keizersnede
Intussen was mijn vrouw Lobke zwanger van ons eerste kind. In plaats van boodschappen te sjouwen, een wiegje te maken en de babykamer te verven, lag ik in het ziekenhuis. Zes weken voor de bevalling kwam ik pas thuis, met een buikwond en een permanente stoma. Ik was zwak van de operatie en kon nog steeds niets voor Lobke betekenen. Uiteindelijk beviel ze met een keizersnede en moesten we allebei herstellen van een buikwond.

Veel steun
Ik voelde me schuldig, ook al kon ik er niks aan doen. Ik wilde er zijn voor Lobke, maar in werkelijkheid was zij er voor mij. In het laatste semester van haar zwangerschap reisde ze uit haar werk iedere dag van ’t Harde naar het UMC in Utrecht om nog even bij mij te kunnen zijn. Ik heb ontzettend veel steun aan haar gehad. Bijvoorbeeld als ik er doorheen zat. Of in het proces van acceptatie rond mijn stoma. Ik heb heel sterk gevoeld dat ik het niet alleen hoefde te doen.

“Ik wilde er zijn voor Lobke, maar in werkelijkheid was zij er voor mij”

Eelke
Dag droombaan
Daarbij gooide mijn ziekte onze toekomstplannen flink in de war. Vlak voordat ik in het ziekenhuis terechtkwam, waren we aangenomen bij een ontwikkelingsorganisatie om in Zuidoost-Azië te gaan werken. Letterlijk een dag later hoorden we dat ik vanwege mijn medicatie niet ingeënt kon worden. Dus konden we die baan wel vergeten! Het was een flinke klap, waar ik me ook weer schuldig over voelde. Want dit was echt Lobke’s droom. En zij kon in principe gaan… maar samen niet!

Samen sterker
Lobke heeft me nooit iets verweten. Steeds weer zet ze mijn gezondheid en onze gezamenlijke toekomst voorop. We zijn er met z’n tweeën sterker uitgekomen. Dat vind ik bijzonder! Als je trouwt, beloof je bij elkaar te blijven in goede en slechte tijden, in gezondheid en ziekte. Maar dan denk je toch vooral aan later, als je oud bent. Wij kwamen na een paar jaar al in dat scenario.

Giftbox voor Lobke
Inmiddels hebben we allebei een mooie baan en zijn er nog twee gezonde kinderen bij gekomen. Bij deze twee kon ik wel doen wat ik bij de eerste had willen doen: er helemaal voor Lobke zijn. In die perioden heb ik veel teruggedacht aan hoe het bij onze oudste ging, en hoe heftig dat was. Vlak na de geboorte van de derde heb ik daarom de giftbox voor Lobke aangevraagd. Ze verdient het absoluut extra in het zonnetje te staan!”

tell image 1
tell image 2
Lobke (39): “In een relatie krijg je de klappen samen”
“Wat een cadeautje, die giftbox! Superlief van Eelke. Ik vind het bijzonder dat hij dit vlak na de komst van ons derde kind voor mij heeft aangevraagd. Ik wist wel dat hij zich er heel vervelend over voelde dat hij er rond de geboorte van de oudste niet voor mij kon zijn. Maar dat hij daar nu nog zo mee bezig is, wist is ik niet. Voor mij voelt het heel lang geleden.

Op (kraam)tijd?
Soms lijkt het of ik achteraf pas besef hoe spannend het was. Natuurlijk, het was een pittige tijd. Ik werkte, ging naar het UMC om bij Eelke te zijn, regelde alles rond de komst van de baby, was zwanger… Maar als je er middenin zit, doe je het gewoon. Later hoorde ik pas dat mensen om ons heen zich zorgen maakten of Eelke het überhaupt wel zou redden. Ik was vooral bezorgd of hij bij de bevalling en kraamtijd zou kunnen zijn.

“Maar als je er middenin zit, doe je het gewoon”

Lobke
Een grote klap
Het was wel echt een grote klap dat we niet naar Azië konden. Ik heb zelf lang in het buitenland gewoond en altijd gedacht: dit gaan we met z’n tweeën doen. Uiteindelijk hebben we daar meer verdriet om gehad dan om die stoma. Maar natuurlijk nam ik dat Eelke niet kwalijk. Daar kan hij toch niets aan doen?! Het is hoe ons leven gaat, met mooie én nare dingen.

Dubbele draagkracht
Het samenzijn staat voorop. Wat hem gebeurt, gebeurt mij ook. Als je een relatie hebt, krijg je de klappen met z’n tweeën. Maar heb je ook meer draagkracht. Wat we samen hebben doorstaan, heeft ons dichter bij elkaar gebracht. We weten nu heel goed wat we aan elkaar hebben, ook in moeilijke periodes. Daarnaast maakt het ons nederig. Je kan wel van alles willen, maar als je je gezondheid niet hebt, houdt het op.

Ander plaatje
Tuurlijk, ons plaatje is anders dan we voor ogen hadden. Van emigreren en werken in het buitenland naar een twee-onder-één-kap in een rustig dorpje. Maar het is helemaal oké! Voor onze drie kinderen is Nederland een goede plek om op te groeien. En het avontuurlijke blijft er echt wel in zitten. Twee jaar geleden hebben we met de camper drie maanden door Europa getrokken, dat was gaaf. Nu denken we voorzichtig na over een reis naar een gebied in Afrika waar je je niet voor hoeft in te enten. Wie weet waar we nog terechtkomen.”

40 jaar MediReva = 10 x verrassen!
Omdat MediReva dit jaar 40 jaar bestaat, geven we maar liefst 10 giftboxen weg! Lees hier het verhaal van Natasja die haar moeder Annie verrast.