Stoma en keizersnede
Intussen was mijn vrouw Lobke zwanger van ons eerste kind. In plaats van boodschappen te sjouwen, een wiegje te maken en de babykamer te verven, lag ik in het ziekenhuis. Zes weken voor de bevalling kwam ik pas thuis, met een buikwond en een permanente stoma. Ik was zwak van de operatie en kon nog steeds niets voor Lobke betekenen. Uiteindelijk beviel ze met een keizersnede en moesten we allebei herstellen van een buikwond.

Veel steun
Ik voelde me schuldig, ook al kon ik er niks aan doen. Ik wilde er zijn voor Lobke, maar in werkelijkheid was zij er voor mij. In het laatste semester van haar zwangerschap reisde ze uit haar werk iedere dag van ’t Harde naar het UMC in Utrecht om nog even bij mij te kunnen zijn. Ik heb ontzettend veel steun aan haar gehad. Bijvoorbeeld als ik er doorheen zat. Of in het proces van acceptatie rond mijn stoma. Ik heb heel sterk gevoeld dat ik het niet alleen hoefde te doen.

Samen sterker
Lobke heeft me nooit iets verweten. Steeds weer zet ze mijn gezondheid en onze gezamenlijke toekomst voorop. We zijn er met z’n tweeën sterker uitgekomen. Dat vind ik bijzonder! Als je trouwt, beloof je bij elkaar te blijven in goede en slechte tijden, in gezondheid en ziekte. Maar dan denk je toch vooral aan later, als je oud bent. Wij kwamen na een paar jaar al in dat scenario.

Giftbox voor Lobke
Inmiddels hebben we allebei een mooie baan en zijn er nog twee gezonde kinderen bij gekomen. Bij deze twee kon ik wel doen wat ik bij de eerste had willen doen: er helemaal voor Lobke zijn. In die perioden heb ik veel teruggedacht aan hoe het bij onze oudste ging, en hoe heftig dat was. Vlak na de geboorte van de derde heb ik daarom de giftbox voor Lobke aangevraagd. Ze verdient het absoluut extra in het zonnetje te staan!”

Op (kraam)tijd?
Soms lijkt het of ik achteraf pas besef hoe spannend het was. Natuurlijk, het was een pittige tijd. Ik werkte, ging naar het UMC om bij Eelke te zijn, regelde alles rond de komst van de baby, was zwanger… Maar als je er middenin zit, doe je het gewoon. Later hoorde ik pas dat mensen om ons heen zich zorgen maakten of Eelke het überhaupt wel zou redden. Ik was vooral bezorgd of hij bij de bevalling en kraamtijd zou kunnen zijn.

Dubbele draagkracht
Het samenzijn staat voorop. Wat hem gebeurt, gebeurt mij ook. Als je een relatie hebt, krijg je de klappen met z’n tweeën. Maar heb je ook meer draagkracht. Wat we samen hebben doorstaan, heeft ons dichter bij elkaar gebracht. We weten nu heel goed wat we aan elkaar hebben, ook in moeilijke periodes. Daarnaast maakt het ons nederig. Je kan wel van alles willen, maar als je je gezondheid niet hebt, houdt het op.

Ander plaatje
Tuurlijk, ons plaatje is anders dan we voor ogen hadden. Van emigreren en werken in het buitenland naar een twee-onder-één-kap in een rustig dorpje. Maar het is helemaal oké! Voor onze drie kinderen is Nederland een goede plek om op te groeien. En het avontuurlijke blijft er echt wel in zitten. Twee jaar geleden hebben we met de camper drie maanden door Europa getrokken, dat was gaaf. Nu denken we voorzichtig na over een reis naar een gebied in Afrika waar je je niet voor hoeft in te enten. Wie weet waar we nog terechtkomen.”