Deel
Facebook
Twitter
Linkedin
Whatsapp
Email
“Toen ik na een revalidatieperiode eindelijk weer een beetje meer energie had, brak mijn bekken toen ik op de fiets wilde stappen. Door de bestraling waren mijn botten zo broos geworden dat ze waren geknapt. Dat was het begin van het einde. De ene zware operatie na de andere volgde. En daarna verbleef ik standaard weken in een revalidatiekliniek. Dagen, weken, maanden verbleef ik van huis. Steeds weer werd geprobeerd op mijn bekken te repareren, maar de botten wilden niet aangroeien.”
“Alles komt op Freds schouders terecht, wat hij doet zonder te klagen. Ontzettend bijzonder!”
Lia“Jaren gingen voorbij waarin ik niet of nauwelijks kon lopen en dagelijks ontzettend veel pijn had. Ook nu nog: ik slik dagelijks zware medicatie. En helaas komt er geen verbetering. De botten in mijn bekken groeien niet meer aan. Vorig jaar heb ik daarom een euthanasietraject aangevraagd. Van mij hoeft het op deze manier niet meer. Daarom is het wachten tot mijn lijf metaal moe is. Zodra dat het geval is en de platen vervangen moeten worden, is het over.”
“Al die heftige jaren is mijn man er voor me geweest. Altijd als ik in het ziekenhuis of de kliniek was, was hij erbij. Er komt zo veel op zijn schouders terecht en hij doet alles zonder te klagen. Dat vind ik heel bijzonder. Zeker omdat ons leven totaal anders is verlopen dan we hadden gedacht dan toen hij me ten huwelijk vroeg. Ik heb weleens gezegd: ‘Ik begrijp het als je me verlaat. Hier heb je niet voor getekend.’ Maar daar wil hij niets over horen. Ik gun mijn man de wereld en ben hem zo ontzettend dankbaar voor alles. Hij is mijn steun en toeverlaat. Als er iemand is die deze giftbox verdient, is hij het.”
“Dat ik er tijdens al die rampspoed voor Lia was, vind ik niet meer dan normaal”
Fred
Alles doen vanuit liefde
“Als ik mijn hoofd even wil leegmaken, spring ik op mijn elektrische fiets. We wonen in Middelburg, en dan fiets ik naar Vlissingen toe waar ik vandaan kom. Even de boulevard op, een uurtje met mijn hoofd in de wind. Daarna heb ik het gevoel dat ik alles weer aan kan. We doen alles om het zo goed mogelijk samen te redden. Naar de toekomst kijk ik niet te veel. Ik weet wat er komt, maar denk daar niet dagelijks aan. Liever focus ik me op onze kleine uitjes samen. Daar geniet ik van. Zoals de middag dat ik de giftbox mocht ontvangen. Dat was zo’n leuke ervaring. Ontzettend lief van Lia! Al had het niet gehoeven; ik doe alles met liefde.”
“Als ik mijn hoofd even wil leegmaken, spring ik op mijn elektrische fiets. We wonen in Middelburg, en dan fiets ik naar Vlissingen toe waar ik vandaan kom. Even de boulevard op, een uurtje met mijn hoofd in de wind. Daarna heb ik het gevoel dat ik alles weer aan kan. We doen alles om het zo goed mogelijk samen te redden. Naar de toekomst kijk ik niet te veel. Ik weet wat er komt, maar denk daar niet dagelijks aan. Liever focus ik me op onze kleine uitjes samen. Daar geniet ik van. Zoals de middag dat ik de giftbox mocht ontvangen. Dat was zo’n leuke ervaring. Ontzettend lief van Lia! Al had het niet gehoeven; ik doe alles met liefde.”
Benieuwd naar waarom dochter Natasja haar moeder Annie verraste met de giftbox? Lees hun verhaal hier.
Gerelateerde verhalen
-
Lifestyle
“Soms voelt het alsof het leven me deze kant heeft opgeslingerd” Lees verder Willem (31) is professioneel sit-kitesurfer en inspireert anderen hoe om te gaan met tegenslag. ... 3 jaar geleden -
Lifestyle
Kinderboek met een boodschap Lees verder Lucie (18) strijdt voor meer inclusiviteit met haar zelfgeschreven kinderboek.... 3 jaar geleden -
Lifestyle
Op de bres voor EDS Lees verder Martine strijdt voor meer erkenning voor het Ehlers Danlos Syndroom, een (zeldzame) bindweefselaandoening waarmee zij te maken hee... 3 jaar geleden