Een beter leven dankzij hulphond Poes

Diabetes

Hoe Poes de hulphond het leven van Lucas redt

Gepubliceerd op 10 augustus 2020 Lucas Moret is 18 jaar en lijdt al sinds zijn 1^e levensjaar aan de ziekte Diabetes type 1. Een ziekte die veel uitdagingen met zich meebrengt. Sinds 4 jaar krijgt Lucas hulp van een hulphond, genaamd Poes, om die uitdagingen samen te lijf te gaan. Inmiddels is Poes meer dan een hulphond en zijn het echt de beste maatjes.

Lucas en Poes zijn elkaars beste vrienden. Dat niet alleen, Poes zorgt er namelijk voor dat de bloedsuikerspiegel van Lucas niet te veel naar beneden zakt. “Bij een lage bloedsuikerspiegel, begin ik heel erg te trillen en kan er zelfs toe leiden dat ik flauwval. Helaas voel ik dat zelf niet goed genoeg aankomen”. Het is voor Lucas daarom een enorme uitkomst dat hulphond ‘Poes’ in zijn leven is gekomen. “Als mijn bloedsuiker naar beneden gaat, dan legt hij zijn poot op mijn knie. Ik weet dan dat ik actie moet ondernemen, door bijvoorbeeld een Dextro (druivensuiker) te nemen”. Hulphond Poes ruikt namelijk dat de bloedsuiker lager wordt, dat komt omdat de hormonen in het lijf bij Lucas veranderen op zo’n moment, en die dip kan een getrainde hulphond op basis van geur waarnemen.

“ ’s Nachts ben ik niet zo aardig dus dat wakker krabben, werkte niet zo goed”

In geval van nood drukt Poes op de alarmknop
24 uur per dag is Poes bij Lucas in de buurt. Ook ’s nachts tijdens het slapen. Poes slaapt bij Lucas op de kamer en als hij ruikt dat de bloedsuiker te laag is, drukt hij op een alarm. “Eerst moest Poes mij wakker krabben als mijn bloedsuiker te laag was, maar ik ben in mijn slaap niet zo aardig… Dat werkte dus niet echt! We hebben hem daarom getraind om een alarmknop in te drukken. Er gaat dan een alarm af in mijn kamer en dan weet ik dat ik de medische kit moet pakken en een Dextro moet nemen”. Ook als Lucas naar zijn bijbaantje gaat, is Poes erbij. “Poes ligt dan bij mij onder de kassa. Wij zijn echt 24 uur per dag samen”.

Hij heeft mijn leven gered
“Sinds Poes bij mij is gekomen, is mijn leven enorm veranderd. Vóór Poes had ik minimaal 1 keer per dag dat mijn bloedsuiker veel te laag was en ik heel moe was. Nu is dat nog maar 4 keer per week ongeveer”. Poes geeft meteen aan bij Lucas wanneer zijn bloedsuiker daalt, zodat hij er altijd op tijd bij is. “Poes heeft zelfs een keer ’s nachts erger voorkomen. Mijn bloedsuiker was veel te laag en ik werd maar niet wakker van de signalen van Poes. Toen ik uiteindelijk wakker werd, had ik geen gevoel meer in mijn handen en kon ik zelf de medische kit niet pakken. Gelukkig weet Poes precies waar deze staat dus ik zei tegen hem dat hij die moest pakken. Ik nam snel een Dextro en kon vervolgens mijn ouders waarschuwen. Zonder Poes was dat me niet gelukt…”

“Door Poes ben ik veel stabieler, op school merkten ze dat ook”

Gezinshond
Niet alleen Poes en Lucas zijn elkaars beste vrienden, maar iedereen in het gezin is blij met de aanwezigheid van de hond. “Het is de hond van het hele gezin. Iedereen kan en mag met ‘m spelen. Als mijn broer hem knuffelt en Poes ruikt dat mijn bloedsuiker omlaaggaat, dan loopt hij gewoon weg bij mijn broer om mij te waarschuwen”. Poes heeft dus niet – net als blindengeleidehonden – verschil tussen werken en spelen. Hij staat altijd aan.

Lucas zou zich echt geen leven zonder Poes meer kunnen voorstellen. “Ik ben veel rustiger en kom stabieler de dag door. Ik heb bijna geen schommelingen meer in mijn bloedsuiker”. Op zijn school zien verschillende docenten ook echt verschil bij Lucas. “Doordat mijn bloedsuiker vaak schommelde kon ik ook wat drukker zijn in de klas, voor de docenten heel vervelend natuurlijk. Sinds Poes is het allemaal veel stabieler en daar zijn de docenten ook erg blij mee!”

Lees ook het verhaal Mieke de Boer. Oprichtster en trainster bij Stichting Kibo. Hier stomen ze honden zoals Poes klaar om o.a. diabetespatiënten te kunnen helpen.

Hoe Poes de hulphond het leven van Lucas redt

“ ’s Nachts ben ik niet zo aardig dus dat wakker krabben, werkte niet zo goed”

“Door Poes ben ik veel stabieler, op school merkten ze dat ook”

Gerelateerde verhalen