Blijven geloven in geluk

Interview

Geluk in zware tijden

Gepubliceerd op 08 november 2019 Moeders van een ernstig ziek kind houden zichzelf nauwelijks staande. En tóch doen ze het!

Niets is zo ondraaglijk voor een moeder als je kind te zien lijden. Ze houden zich dan nauwelijks staande. Maar tóch doen ze het. Ook Lidwien. “Toen Freek met zwaar hersenletsel in het ziekenhuis lag, waren het gek genoeg de geluksmomenten die me op de been hielden.”

Vechten tussen leven en dood
“De dag dat ik besloot te blijven geloven in geluksmomenten, lag mijn zoon Freek met zwaar hersenletsel in het ziekenhuis. Het was de derde dag na zijn ongeluk toen de arts ons vertelde dat de hersendruk verminderde. Na dagen van vechten tussen leven en dood, bracht dit nieuws tranen van geluk. Freek was stabiel! We hadden geen idee wat ons nog te wachten stond, maar ik besloot te geloven in zijn herstel en te focussen op de mooie momenten. Een week later deed Freek zijn ogen open. Acht weken later sprak hij zijn eerste woorden en een paar maanden later zette hij zijn eerste stap. Geluksmomenten!”

Het bewuste telefoontje zal ik nooit vergeten
“Freek was veertien toen hij met zijn brommer tegen een boom klapte. Hij was aan het crossen op de zandweg in de buurt van onze boerderij. Ik zal het telefoontje van zijn vriend nooit vergeten: ‘Freek is gevallen met de brommer. Hij ademt wel maar zegt niks.’ We wisten niet hoe snel we bij hem moesten komen. Op een gegeven moment konden we niet verder met de auto. Ik rende het laatste stuk. Een paar honderd meter misschien, maar het duurde voor mijn gevoel eindeloos. Daar lag hij, in de foetushouding. Ik ben bij hem gaan zitten, heb zijn hand vastgehouden en tegen hem gepraat tot de ambulance er was. Met zwaar hersenletsel, een gebroken arm en kaak en een gekneusde long belandde hij op de spoedeisende hulp.”

Grootste geluk: dat we het als gezin konden dragen
“Drie maanden ben ik bijna onafgebroken bij Freek in het ziekenhuis en het revalidatiecentrum geweest. En ook daarna was de zorg nog lange tijd intensief. Freek was volledig afhankelijk van hulp en moest weer helemaal opnieuw beginnen. In deze zware tijd waren het de kleine en grote geluksmomenten die mij op de been hielden. Elk stapje vooruit. Kaartjes en telefoontjes van mensen om ons heen. Aangeboden hulp. Artsen en verpleegkundigen die deden wat ze konden. Onze oudere kinderen die hielpen op de boerderij en het huishouden runden zodat ik bij Freek kon zijn. Dat is misschien wel het grootste geluk: dat we die tijd als gezin samen konden dragen.”

Ook in zware tijden zijn geluksmomenten
“We zijn inmiddels veertien jaar verder. Freek is op een aantal lichte beperkingen na goed hersteld. Ik ben zo dankbaar dat hij nog bij ons is. Natuurlijk heb ik weleens gedacht: waarom moest hem dit overkomen? Maar dat soort gedachten brengen je nergens. Het is gebeurd. En zelfs in zo’n moeilijke periode zijn er veel geluksmomenten te vinden als je ze wilt zien.”

Lidwien Wieggers (66)

Geluk in zware tijden

Gerelateerde verhalen