Lifestyle

“Zie je stoma als je vriend. Dat helpt om het te accepteren”

Vertel / “Ik ben vrienden geworden met mijn stoma” Gepubliceerd op 28 mei 2019 Net met pensioen en dan te horen krijgen dat je darmkanker hebt. Het overkwam Elisabeth van Steensel (69). Een ingrijpende tijd, maar toch vond ze haar veerkracht. Zo verzorgt Elisabeth nu geheel zelfstandig haar colostoma. En geniet ze van de kleine dingen in het leven.
“Wat te doen met je pensioen? Daar dacht ik vroeger geregeld aan. Ik heb meer dan 25 jaar met veel plezier in de beveiliging gewerkt. In winkels, maar ook in de tram en de gevangenis. Op mijn 62ste kon ik met vervroegd pensioen. Een fijn vooruitzicht. Eindelijk meer tijd om leuke dingen te doen. Zoals genieten van en in Oostenrijk. Mijn partner en ik zijn dol op dat land. De lucht is daar zo heerlijk fris en gezond. Ook vinden we het berglandschap prachtig en zijn gek op de flora en fauna van daar. Geweldig toch om een geit tegen het lijf te lopen tijdens een bergwandeling! Zeker twintig jaar lang gingen we er iedere zomervakantie naartoe. Met onze twee kinderen of met zijn tweetjes. En in de winter waren we er altijd om te skiën, in december om de feestdagen te vieren. We noemen Oostenrijk dan ook gekscherend ‘onze tweede Heimat’”.
Lot in de handen van de arts
“Maar mijn pensioen bleek in de praktijk iets anders uit te pakken. Ik was nog maar net gestopt met werken, toen ik in 2014 van de een op andere dag erge buikklachten kreeg. Met gillende sirenes werd ik naar het ziekenhuis gebracht. Daar werd ik helemaal binnenstebuiten gekeerd. Ik bleek kanker te hebben in de dikke darm. Ik schrok, maar was ook strijdvaardig en vol vertrouwen. Tegen mijn MDL-arts zei ik: ‘ik leg mijn lot nu in uw handen’. Gelukkig wisten ze door een operatie de tumoren te verwijderen en was geen verdere behandeling nodig. Langzaamaan kon ik mijn leven weer oppakken en werd ik weer fit.”
Drie buikoperaties in één week
“Alles leek goed te gaan. Tot ik in 2017 last kreeg van aambeien en bloed bij mijn ontlasting zat. De kanker was terug. Ditmaal zat het ook in mijn endeldarm. De artsen waren overduidelijk: die moest eruit. En dus volgde wéér een operatie. Ook zou ik een colostoma krijgen. Geen leuk bericht natuurlijk. Maar ik wist: wat moet, dat moet. Helaas ging er wat mis tijdens de operatie, waardoor er nog twee operaties volgden. Dat was een flinke aanslag op mijn lijf. Drie operaties in één week… Ga er maar aan staan! Ook moest ik in het begin behoorlijk wennen aan mijn stoma. Ik merkte dat ik het verre van prettig vond als anderen ‘m schoonmaakten. In het ziekenhuis zeiden ze tijdens een controle: ‘U kunt het misschien ook wel heel goed zelf mevrouw.’ Ik besloot het te proberen. En inderdaad, dat ging me goed af!”
Vrienden worden met je stoma
“Inmiddels zijn we twee jaar verder. Ik verzorg mijn colostoma nog altijd zelf. Ik zou niet meer anders willen! Ook ben ik mijn stoma anders gaan bekijken. Ik zie ‘m nu eigenlijk als een soort vriend. Niet als de vijand. Mijn stoma hoort nu eenmaal bij me. Dat helpt om er vertrouwd mee te worden. Het te accepteren. Het is ook de weg van de minste weerstand. Want die stoma heb je nu eenmaal – en gaat niet meer weg. Zo heb ik altijd graag gezwommen. Dat ik nu een stoma heb, verandert daar niks aan. Laat mensen maar kijken naar me. Het is maar een zakje en een slangetje!”

Focussen op wat wél kan
“Hoe het nu met me gaat? De kanker houdt zich al een tijdje koest. Ook voel ik me echt een stuk beter. Maar al gaat het nu redelijk goed, zo vaak naar Oostenrijk gaan zit er denk ik niet meer in. Maar zeg nooit nooit. Ondertussen heb ik genoeg andere leuke dingen om te doen! Zou houd ik erg van tuinieren en haakwerken. Ook hebben we een hond, waar ik graag lange wandelingen mee maak. Want als ik één ding heb geleerd, is het wel om met de dag te leven. Te genieten van de kleine dingen. En bezig te blijven. Natuurlijk gaat het de ene dag beter dan de andere. Maar ik blijf vechten. En genieten!”

Ook met pensioen?
Hoe geniet jij daarvan? Log in en vertel!