Diabetes

“Mijn dochter loslaten, dat vind ik lastig”

Vertel / Marieke had zwangerschapsdiabetes Gepubliceerd op 27 september 2019 Tijdens haar zwangerschap ontwikkelde Marieke Hoogenhout (36) zwangerschapsdiabetes. Ze deed er alles aan om haar glucosewaarden onder controle te houden. Maar tijdens de bevalling van dochter Mia leerde ze dat je niet altijd alles zelf in de hand hebt.
“Op 25 juli 2019 ben ik bevallen van Mia, zes dagen voor de uitgerekende datum. De laatste weken van mijn zwangerschap werd ik erg ziek en moest ik veel overgeven. Waarschijnlijk had ik een virus. Met mijn zwangerschapsdiabetes had het in elk geval niets te maken. Maar hierdoor raakte ik wel zo vermoeid dat ik eerder werd ingeleid.”
Eindeloos puffen en persen
“De bevalling was een drama van maar liefst 35 uur. Ik bleef steken op acht, negen centimeter ontsluiting en na 30 uur weeën wegpuffen, werd er gesproken over een spoedkeizersnede. De gynaecoloog besloot dat ik eerst nog een uur moest persen, maar er gebeurde niets. Laat me nóg maar een uur persen, dacht ik. Ik wilde absoluut geen spoedkeizersnede. Hierdoor kreeg ik opeens weer meer energie.”

“Na de bevalling kon ik eindelijk beschuit met muisjes eten zonder schuldgevoel”

Grote paniek
“Tijdens het persen zag ik in de spiegel een paar keer haar hoofdje. Yes, er gebeurde iets! Tot de sfeer plotseling omsloeg. Twee verpleegkundigen duwden met hun vuisten op mijn buik en de gynaecoloog trok hard aan Mia. Grauw, stil en levenloos kwam ze eruit. Er werd een rode knop ingedrukt en binnen enkele minuten stond de kamer vol met artsen en verpleegkundigen. Ik heb haar één seconde op mijn borst gehad voordat ze op de reanimatietafel naar de kinder-IC werd gereden. In de ogen van mijn vriend zag ik paniek. Horrorbeelden schoten door mijn hoofd. Wat als het fout gaat?”
Domme pech
“Uiteindelijk bleek het gelukkig allemaal enorm mee te vallen. Mia had klem gezeten met haar schouder en was tijdens de lange weg naar buiten benauwd geraakt. Eenmaal aan de ademondersteuning knapte ze met de minuut zichtbaar op. Drie uur nadat Mia was geboren, kon ik haar eindelijk vasthouden. Met haar 52 centimeter en 3515 gram was ze niet de reuzenbaby waar ik voor de bevalling wekenlang voor was gewaarschuwd. Ook haar glucosewaarden bleken in orde. Ze had niet geleden onder mijn zwangerschapsdiabetes. Toch waren alle scenario’s waar ik bang voor was, werkelijkheid geworden. Ik was vooraf ontzettend bang dat ik Mia na de bevalling niet direct kon vasthouden. En dat gebeurde dus ook. Alleen niet vanwege mijn zwangerschapsdiabetes, maar omdat ze klem kwam te zitten. Dat bleek achteraf gewoon domme pech.”

“Mia is een tevreden en gezonde baby, maar een onrustig gevoel blijft knagen”

Loslaten is moeilijk
“Ik geloof dat de hechting van moeder en kind al de eerste uren wordt ingezet. En dat warmte en liefde dan het allerbelangrijkste zijn voor een baby. Dat heb ik Mia niet kunnen geven. Ze werd meteen meegenomen en een tiental anderen hebben haar eerst aangeraakt. Daar heb ik het nu nog steeds moeilijk mee. Door mijn achtergrond als logopedist weet ik hoe de ontwikkeling van een kind moet verlopen. Ik bekijk haar nu met een vergrootglas. Loopt ze achter? Heeft ze last gehad van haar valse start? Vast niet. Ze is een tevreden gezonde baby, maar dat gevoel blijft knagen. Mia loslaten, vind ik ook moeilijk. Het liefst houd ik haar 24 uur per dag in mijn armen.”

“Pas drie uur nadat Mia was geboren, kon ik haar voor het eerst vasthouden”

Diabetespatiënt af
“Ik heb er tijdens mijn zwangerschap alles aan gedaan om Mia een zo goed mogelijke start te geven. Met een streng dieet heb ik mijn glucosewaardes onder controle proberen te houden en dat is me gelukt. Het is dan extra pijnlijk dat de bevalling alsnog niet gaat, zoals je hoopt. Over veel in het leven heb je gewoon geen controle. Met mijn gezondheid en dat van Mia gaat het nu gelukkig hartstikke goed. Na de bevalling was ik direct diabetespatiënt af. Deze week ben ik nog op controle geweest en mijn waarden zijn normaal. De rest van mijn leven loop ik een verhoogd risico op diabetes type 2, maar daarvoor ben ik niet bang zolang ik gezond leef.”
Eten zonder schuldgevoel
“De eerste week na de bevalling ben ik losgegaan met zoetigheid. Dat had ik blijkbaar even nodig na mezelf wekenlang veel ontzegd te hebben. Die behoefte is nu weg. Maar ik vind het wel fijn dat ik een beschuit met muisjes kan eten zonder erover na te hoeven denken. Gezond en bewust eten deed ik voor mijn zwangerschap ook al, alleen ben ik me nu nóg bewuster van verborgen suikers en koolhydraten. Dat zie ik maar als voordeel.”
Een kind & diabetes
Kindje krijgen? Sommige vrouwen krijgen er zwangerschapsdiabetes bij. Dan moet je dus extra op je voeding letten. Lees de tips van diëtist Anita Badart hier.