Deel
Facebook
Twitter
Linkedin
Whatsapp
Email
“Een gevoel dat in het ziekenhuis werd versterkt. Maar van alle zwangere vrouwen die op dat moment de glucosetolerantietest deden – hiermee wordt vastgesteld of je zwangerschapsdiabetes hebt – was mijn buik het kleinst…Toch belde de verloskundige een uur later al op: zwangerschapsdiabetes. Ik had het echt niet zien aankomen en was flink in de war.
De dag erna moest ik al naar de gynaecoloog. Zij kon me helaas weinig meer vertellen dan dat ik vanaf dat moment vier keer per dag moest prikken om mijn glucosewaarden te checken. Ook moest ik goed op mijn eten gaan letten. Maar wat betekenden die waarden precies? En wat waren de gevolgen voor mijn baby en mij? Dat kleine meisje in mijn buik kan alleen op mij rekenen. Nu doet mijn lichaam iets wat haar ziek maakt. Een wanhopig gevoel overheerste.”
“Pas twee weken later kon ik terecht bij een diabetesverpleegkundige en diëtiste. Tot die tijd zwom ik in onzekerheid. Had ik het kunnen voorkomen? Ondanks dat ik altijd heel gezond en bewust eet, knaagde er toch een schuldgevoel. Alsof ik faalde als moeder. Angstvallig en hongerig liet ik alle koolhydraten en suikers in die periode staan.
Na het gesprek met de diabetesverpleegkundige en diëtiste verdwenen gelukkig mijn ergste zorgen. Mijn glucosewaarden waren niet verslechterd en ik kreeg te horen dat de zwangerschapsdiabetes hormonaal is. Domme pech dus, ik kan er niets aan doen.”
“Het was dus niet mijn schuld dat ik diabetes had ontwikkeld. Dat was een opluchting. Al was er nog lange tijd een klein stemmetje dat fluisterde: ‘Had je toch niet beter één in plaats van twee cupcakes kunnen eten?’ Aan diabetes kleeft toch het vooroordeel dat het je eigen schuld is. Dat je te veel snoept. Mensen zeiden ook weleens: ‘Jij? Diabetes? Zo dik ben je niet!’ In het begin schaamde ik me dan ook een beetje en was ik bang voor wat andere mensen dachten. Ik liet vaker het koekje bij de koffie liggen dan anders. Terwijl er in principe geen voedingsmiddelen op de verboden lijst staan. Als mijn bloedwaarden goed zijn, mag ik alles eten wat ik wil. Maar als ze afwijken is het zaak om te minderen met suikers en koolhydraten. Om het zekere voor het onzekere te nemen, let ik natuurlijk toch extra op wat ik eet. Op mijn menu staan nu dan ook vooral veel groente en weinig (fruit) suiker.”
“Ondanks de diabetes geniet ik intens van mijn zwangerschap”
“Ik ben nu bijna 34 weken zwanger. Van de diabetes zelf heb ik gelukkig weinig last en mijn glucosewaarden blijven tot nu toe mooi constant. Soms zijn ze iets te laag en voel ik me slap. Maar verder functioneer ik prima! Wel is de ziekte iets wat me de hele dag bezighoudt. Al is het alleen maar omdat ik constant met mijn voeding bezig ben en ik vier keer per dag moet prikken in mijn vinger. Grote zorgen maak ik me niet, maar ik merk wel dat er een onrust sluimert op de achtergrond. Als mijn glucosewaarden maar goed blijven… Hoe hoger en onstabieler mijn bloedsuikerspiegel, hoe slechter het is voor de baby.”
“Als mijn kindje wordt geboren met een suikerdip, zal ze zich slap en niet lekker voelen. Eigenlijk valt of staat alles met goede waarden. Van de bevalling tot hoe onze dochter zich na de geboorte straks voelt. Door mijn ziekte krijgt ze nu via de placenta te veel suiker binnen. Ze is daardoor wat groter dan gemiddeld, een lekker spekkie.
Eenmaal geboren, krijgt ze die hoeveelheid glucose nooit zelf aangemaakt. Daardoor zal ze zich de eerste dagen sowieso niet zo lekker voelen. Dat vind ik wel lastig. Dat ze dankzij mij een slechte start krijgt. In het ergste geval krijgt ze na de bevalling extra glucose toegediend en moet ze vervolgens afkicken van suiker. Maar ook dat zal slechts een paar dagen duren. Uiteraard wil ik dat wel koste wat kost voorkomen. Dus blijf ik me volledig focussen op mijn gezonde levensstijl zonder veel (fruit)suikers en snelle koolhydraten, maar met veel volkoren producten en groenten.”
“Aan diabetes hangt het vooroordeel dat het je eigen schuld is”
“Doordat ons meisje groter is dan gemiddeld, kan de bevalling moeilijker zijn. Daarover is nu echter nog weinig te zeggen. Wel is het zeker dat ik niet thuis ga bevallen. Iets wat ik dolgraag wilde. Medisch gezien kan een thuisbevalling als mijn waarden netjes blijven, maar mijn partner Jorn wil het liever niet. Hij vindt het risico te groot en dat begrijp ik. Wat als straks na 24 uur weeën en persen blijkt dat ze toch te groot is voor een vaginale bevalling? En ik met spoed een keizersnede moet? Ook is het nog onduidelijk of ik bijvoorbeeld eerder ingeleid moet worden. Voor een controlefreak zoals ik best lastig. Het voordeel is wel dat ik onder goede specialistische controle sta. En ik niet bang ben dat het misgaat.”
“Na de bevalling ben ik in principe meteen diabetespatiënt af. Ook mijn dochter hoeft niet onder controle te blijven bij een kinderarts. Wel lopen zowel ik als de kleine een verhoogd risico op diabetes type 2 op latere leeftijd. Maar met een gezonde levensstijl is er niets aan de hand. Ondanks de diabetes geniet ik intens van mijn zwangerschap. Misschien ben ik me door mijn ziekte zelfs wel extra bewust van dat gezellige getrappel in mijn buik. Wat een heerlijk gevoel! Ik heb alle vertrouwen dat de bevalling straks goed gaat en dat mijn meisje gezond ter wereld komt. Laat die kleine meid maar komen. En daarna een cupcake graag!”
Gerelateerde verhalen
-
Lifestyle
“Soms voelt het alsof het leven me deze kant heeft opgeslingerd” Lees verder Willem (31) is professioneel sit-kitesurfer en inspireert anderen hoe om te gaan met tegenslag. ... 2 jaar geleden -
Lifestyle
Kinderboek met een boodschap Lees verder Lucie (18) strijdt voor meer inclusiviteit met haar zelfgeschreven kinderboek.... 2 jaar geleden -
Lifestyle
Op de bres voor EDS Lees verder Martine strijdt voor meer erkenning voor het Ehlers Danlos Syndroom, een (zeldzame) bindweefselaandoening waarmee zij te maken hee... 2 jaar geleden