Op dat moment kon dat me niet veel schelen. Als ik maar van die vreselijke pijn af zou zijn. Pas na de operatie kwam het besef dat ik een blijvende stoma had. Ik vond het moeilijk om die te accepteren. Ik voelde me niet vrij en niet prettig in mijn eigen lijf. Aan mijn buik kreeg ik een hekel en ik zag mezelf niet graag naakt. Dan hing dat zakje daar, ik keek er niet graag naar. Ook had ik regelmatig last van lekkages. Heel onprettig en ook best gênant.”

Ik nam contact op voor meer informatie en niet veel later zat ik bij een arts voor onderzoek waarna hij vertelde dat hij de pouch bij mij kon aanbrengen. Die operatie verliep goed. Mijn stoma werd verwijderd en de pouch kwam in de plaats. Toen ik wakker werd, was ik euforisch. Ik was dolblij. Eindelijk durfde ik weer zonder schaamte naar mijn buik te kijken.”

Gelukkig kwam mijn bekkenbodemfysiotherapeut met een goede tip hiervoor: anaaltampons. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar het werkt ontzettend goed. En ze worden ook vergoed. Fijn, want de overige middeltjes en crèmes die ik gebruik doordat ik een pouch heb, worden niet vergoed. Best bijzonder, want toen ik een stoma had, kreeg ik al het materiaal vergoed.”

Want ook een pouch heeft impact op je leven. Ik ben heel positief, maar het vraagt zeker om aanpassingen. Als ik een dagje weg ga of iets leuks ga doen, moet ik altijd van tevoren bedenken: wat eet ik, wanneer eet ik en is er een toilet in de buurt? Doordat je sneller naar de wc moet, moet je daar echt rekening mee houden.

Daarom is het ook belangrijk dat er binnen de stomavereniging nu een commissie Pouch actief is waar mensen informatie over de pouch kunnen vinden. Door mijn verhaal te doen, hoop ik meer bekendheid voor de pouch te creëren. Ik wil laten zien dat dit óók een optie is voor sommige mensen. Zelf wist ik er jaren niet vanaf. Maar als ik had kunnen kiezen, had ik hier veel eerder voor gekozen.”