De kracht van littekens

Wond

“Littekens vormen je tot wie je bent”

Gepubliceerd op 24 oktober 2019 Acteur Mike Weerts (37) is ambassadeur van de Nederlandse Brandwonden Stichting. Een onderwerp dat hem aan het aan het hart gaat. Waarom? Dat lees je in zijn blog.

Vier jaar geleden was ik bezig met de opnames van Op de dijk. Een telefilm over de vreselijke nieuwjaarsbrand in café ’t Hemeltje in Volendam in 2000. Ik speelde een jongen die ruim vijftig procent van zijn lichaam had verbrand tijdens de ramp. Dagelijks moest ik vierenhalf uur in de make-up om een volledig gezichtsmasker aangebracht te krijgen. Tijdens de opnames heb ik gevoeld hoe het is als mensen naar je littekens kijken. Soms verwonderd, soms met medelijden of zelfs geschrokken. Dat was heftiger dan ik had verwacht. Al die blikken in je rug. Alleen kon ik mijn masker na het draaien er weer afhalen, in tegenstelling tot mensen met echte brandwonden.

Wonden zijn niet altijd zichtbaar
Nadat de film uitkwam, werd ik door de Nederlandse Brandwonden Stichting gevraagd of ik ambassadeur wilde worden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik ben me bewust dat ik in een vakgebied zit waar uiterlijk zeer van belang is. Je moet immers steeds maar weer ‘letterlijk’ in het plaatje passen. Terwijl er zo veel mensen zijn die littekens dragen. Zichtbaar of onzichtbaar. Sommige jongeren die er die bewuste avond in café ’t Hemeltje bij waren maar geen verbrandingen opliepen, waren er achteraf soms slechter aan toe dan de jongeren mét brandwonden. Bij hen zaten de littekens van binnen. Doordat ze niet aan de buitenkant te zien waren, kregen ze niet allemaal de hulp die ze nodig hadden.

“Tijdens de tv-opnames heb ik gevoeld hoe het is als mensen naar je littekens kijken; dat was heftiger dan ik dacht”

Koester je littekens
Sinds de telefilm heb ik veel mensen ontmoet met heftige littekens. Van buiten én van binnen, door brand of andere aandoeningen. Maar de meesten waren geen slachtoffer, ze waren juist een inspiratiebron. Voor mij en voor vele anderen. Een litteken bepaalt namelijk niet hoe je in het leven staat of wilt staan. Ze vertellen een verhaal dat onderdeel is van jouw leven. Hoe je met dat verhaal omgaat, heb je grotendeels zelf in de hand.
Ook ik heb littekens opgelopen in mijn leven, sommige zijn klein en zichtbaar. Ze herinneren me aan gebeurtenissen die leuk of minder leuk zijn. Andere littekens zijn onzichtbaar, maar ze hebben me gevormd tot wie ik nu ben. Ik koester ze – ook al doen ze soms nog pijn.

“Littekens vormen je tot wie je bent”

“Tijdens de tv-opnames heb ik gevoeld hoe het is als mensen naar je littekens kijken; dat was heftiger dan ik dacht”

Gerelateerde verhalen