08.30 uur
Ik douche, kleed me aan en maak ontbijt klaar. Ook verzorg ik mijn stoma. Ik voel me de laatste tijd heel goed. Maar dat neemt niet weg dat ik het prettiger vind om het ’s ochtends rustig aan te doen. Alles op het gemakkie!

10.30 uur
Koffietijd! Ik schenk een bakkie voor mezelf in. Gisteren heb ik op de app met José ‘het programma’ voor vandaag besproken. Veel ziekenhuisafspraken plan ik op de maandag. Die dag houdt José altijd vrij voor mij. Het is heel fijn dat ik altijd op haar kan rekenen. Vandaag heb ik geen medische afspraken. Dat betekent dat we samen iets leuks kunnen doen. Het zonnetje schijnt volop. Uitstekend weer om een frisse neus te halen!

13.00 uur 
De bel gaat. Ha, daar is José. We begroeten elkaar met een dikke knuffel. Fijn dat je er bent maandagmaatje! Warm ingepakt en met stevige wandelschoenen aan gaan we op pad. José en ik wonen vlakbij een prachtig natuurgebied. We kiezen een wandelroute van negen kilometer uit.

13.30 uur
Vaste prik als we elkaar zien, is het weekend doorspreken. Onze mannen zijn ook bevriend met elkaar. Daarnaast hebben we ook veel gemeenschappelijke vrienden en kennissen. Sowieso hebben we genoeg gespreksstof. Ik ken José al vanaf de kleuterschool, maar uitgepraat? Dat raken we nooit!

14.00 uur 
Na een uur stevig doorwandelen krijgen we trek. Toevallig lopen we net langs een gezellig eetpaviljoen. We besluiten naar binnen te gaan. Tijd voor koffie en een lekker broodje.

15.00 uur
Met goedgevulde buiken vervolgen we onze tocht. We praten over een afspraak in het ziekenhuis. Binnenkort heb ik weer mijn driemaandelijkse scan. Het is altijd fijn praten met José. We delen en doen veel samen. Zoals alle ziekenhuisbezoeken. Die bestaan uit bloedonderzoeken, chemo’s en controles. Behoorlijk wat dus. Daardoor wordt mijn man flink ontzorgd. En dat niet alleen. We blijven daardoor gewoon man en vrouw in plaats van patiënt en verzorger. Heel prettig! Ja, ik kan altijd op José rekenen. Dat geeft rust. Erg fijn in het hectische bestaan van een kankerpatiënt.

16.00 uur
Het einde van onze wandeltocht. Bijna tien kilometer in de benen en een leeg hoofd! Voldaan zeggen we elkaar gedag. Dit zijn dagen om te koesteren. Ze zijn zo bijzonder!

16.30 uur
Ik ben weer thuis. Ik maak avondeten voor mijn gezin. Aan tafel bespreken we de dag. Ik vertel aan mijn man wat een heerlijke maandag het was. De rest van de week kan ik er weer tegenaan!