“Dat zwemongeluk veranderde mijn leven compleet”
Alok Blondé:
“In 2010 heb ik een complete dwarslaesie opgelopen. Bij een duik in de Maarsseveense plassen brak ik mijn nek. Ik was vierentwintig en een afgestudeerd psycholoog die vol in het leven stond. Met net een backpackreis achter de rug naar India, waar ik ben geboren. Op zoek naar mijn roots. Gelukkig heb ik dat nog gedaan, die ervaring neem ik de rest van mijn leven met me mee. Het zwemongeluk veranderde mijn leven compleet. Vanaf mijn borst kan ik niks meer aansturen. Mijn armfuncties werken gedeeltelijk. Mijn vingers kan ik niet gebruiken. Het is onvoorstelbaar wat er dan op je afkomt. Allereerst ging ik in de overlevingsmodus, want als mens wilde ik léven. Maar hoe? Van totaal onafhankelijk werd ik totaal afhankelijk. Ik moest revalideren en mijn leven opnieuw vormgeven. Stap voor stap en met vallen en opstaan. Met de geweldige hulpmiddelen die er zijn. Ik zit nu in een elektrische rolstoel, heb een handbike en een tillift in huis. Ook mijn blaasfunctie is aangetast, waardoor ik moet katheteriseren. Naast een katheterzak aan mijn been, onder mijn broek, moet mijn blaas volledig worden leeggemaakt. Daarvoor wordt een à twee keer per dag een plastic slangetje de plasbuis ingebracht. Deze manier van katheteriseren zorgt ervoor dat mijn blaas en nieren gezond blijven. Want simpel gezegd: voor niet kunnen lopen is er een rolstoel, maar het effect van een dwarslaesie op je organen ligt complexer. Ik woon zelfstandig in een Fokuswoning naast revalidatiecentrum De Hoogstraat en kan bellen als ik zorg of hulp nodig heb. Hoewel ik mijn oude leven niet terugkrijg, kan ik dankzij een vast zorgritueel en hulpmiddelen weer grotendeels zelfstandig leven. Dat had ik zeven jaar geleden niet gedacht.”
