“Mijn moeder zat altijd aan mijn bed”
Nicole Pagie-Broers (33) was schoon, maar kreeg weer kanker. Dankzij haar moeder Lies (64) wist ze zich er doorheen te slaan. Daarom zet Nicole haar moeder in het zonnetje. En krijgt ze de MediReva giftbox cadeau.
“Mijn moeder heeft me tijdens mijn ziekte zowel emotioneel als praktisch gezien enorm gesteund”
Nicole Pagie-Broers (33): “Het telefoontje van de arts weet ik nog goed. Ze dropte meteen de bom: ik had baarmoederhalskanker. Het was alsof de grond onder mijn voeten werd weggeslagen. Toen ik ophing, spuugde mijn dochter de kinderwagen onder. Meteen werd ik weer door het ‘normale’ leven meegenomen en tegelijkertijd was alles anders. Ik heb eerst mijn moeder gebeld, en daarna mijn man. Met z’n allen hebben we thuis zitten janken. Mensen zeggen weleens: zo’n boodschap kan een arts toch niet telefonisch brengen? Maar ik vond dat juist fijn. Zo was ik van de eerste schrik bekomen voordat ik diezelfde dag een afspraak in het ziekenhuis had.”
Van moeder naar mantelzorger
“Ik ging een intensief behandeltraject in. Ik werd bestraald en mijn baarmoeder werd verwijderd. Toen de kanker een jaar later terug was, werd ik opnieuw geopereerd en kreeg ik een stoma. Een zeer heftige en emotionele periode. Mijn moeder is er al die tijd voor mij geweest. Ze deed niet alleen praktische dingen zoals wassen, koken en voor mijn kinderen zorgen. Ze gaf me ook emotionele steun. Altijd als ik wakker werd na een operatie, zat zij aan mijn bed. Ze ging mee naar elke ziekenhuisafspraak. Ze was er altijd. Hier ben ik haar nog altijd dankbaar voor.”
Bijzondere band
Lies Broers (64): ” Soms voelt het zo oneerlijk: waarom moest ons kind op jonge leeftijd kanker krijgen? Nicole en ik zijn altijd een navelstrengetje geweest. Dat ik voor haar ging zorgen, vond ik vanzelfsprekend. Elke dag om 6 uur ’s ochtends stond ik op de stoep en nam ik het huishouden over. Later bleef ik ook slapen. Als ik met Nicole in het ziekenhuis was, keken de artsen eerst naar mij en daarna pas naar Nicole. Het is logisch want ik ben ouder, maar het is ook een rare ervaring. Toen het eerste behandeltraject erop zat, voelde ik pas hoe moe ik eigenlijk was. Dit kan ik niet nog een keer aan, dacht ik. Maar toen de kanker terug was, zette ik de knop meteen weer om. En ik zou het zo weer doen. Hopelijk is dat nooit meer nodig, want Nicole is nu al twee jaar schoon. Daar ben ik elke dag dankbaar voor.”
