Deze vierdaagse georganiseerde tocht leidt over ongeveer 500 kilometer van het Groningse Pieterburen aan de Waddenzee naar de Sint-Pietersberg bij Maastricht . In totaal deden er zo’n 120 racefietsers mee én ik als enige handbiker. De route volgt zoveel mogelijk de originele wandelroute van het Pieterpad over voornamelijk fietspaden. De tweede en de derde dag zijn de langste met 175 en 185 kilometer. Een enorme sportieve uitdaging om dit te volbrengen! Bovendien kon je door sponsoring ook nog eens geld ophalen voor een enorm goed doel: Fonds Gehandicaptensport. Mijn huidige handbike is mede betaald door dit fonds (Uniek Sporten). Ik weet wat het sporten mij brengt, hoe belangrijk het is voor een mindervalide mens en dit gaf mij nog meer motivatie om in mijn handbike te ‘stappen’.

Dag 1: 120 kilometer

Deze dag was een compleet grijze dag, maar met een prima temperatuur van 23 graden en dus lekker om te fietsen. Het eerste deel tot aan de stad Groningen was vooral kaal, open en wijds en makkelijk doorfietsen over een ‘fietssnelweg’. En opeens was daar als uit het niets de hoogbouw van de gezellige stad Groningen, waar we dwars doorheen fietsten. Via het prachtige Drentsche Aa-natuurgebied reden we ineens in Drenthe. Drenthe is écht een prachtige provincie, met enorm veel bossen en ruuuuuuimte. De route ging over veel kleine, toeristische paadjes, er waren veel klinkers, betonplaten en een beetje gravel. Elke handbiker kan je vertellen dat klinkers en kasseien niet elkaars vrienden zijn: je trilt écht uit elkaar en verliest heel veel snelheid. De laatste 25 kilometer van deze etappe was helaas in de regen, maar we kwamen al gauw aan in het Fletcher hotel ByZoo in Emmen. We kregen een enorm grote rolstoeltoegankelijke kamer. Alleen was de douche zelf niet toegankelijk, want de opening naast de glazen wand was veel te smal. Dus overgewipt naar een tuinstoel. De terugweg uit de douch was een hachelijk en glibberig avontuur, maar ik heb ’t overleefd.

Dag 2: 176 kilometer

Een mooie tocht van 176 kilometer met schitterend weer door Drenthe, Overijssel en Gelderland. Ik werd tot waanzin gedreven door de Overijsselse klinkers. Helaas was ik deze dagen niet helemaal fit en om erger te voorkomen, begon ik de dag met antibiotica en paracetamol. Vermoedelijk weer eens een sluimerende blaasontsteking. Na de laatste post van 120 kilometer begon ik het toch lastiger te krijgen met last van schouderbladen en linkerschouder. Desondanks heb ik de rit wel gewoon uitgereden. Bij de eerste helling van de Sallandse Heuvelrug ben ik door twee overenthousiaste, speelse, jonge boxers afgelebberd terwijl ik rustig naar boven reed en weerloos in m’n handbike lag… Ik zat onder de slijmslierten! Bij aankomst in hotel Van der Valk Duiven bleek onze bagage en vooral mijn rolstoel er nog niet te zijn. Dus een hotelalternatief gebruikt; een echte, ouderwetse verchroomde ziekenhuisrolstoel! Ook hier weer een rolstoeltoegankelijke, heerlijk grote kamer met douche en bad. Het bad was wel te doen, maar heel weinig manoeuvreerruimte. En verder viel me vooral op, dat je in dit enorme, moderne hotel als roller alleen via de kelder naar binnen kan.

Dag 3: 185 kilometer

Ik ben vanwege de regen niet gestart. De vooruitzichten waren erg slecht en om dan weer zo’n monsterrit compleet doorweekt te doen, was een te groot risico voor mij met onderkoeling en decubitus. Je ligt dan toch een uur of negen in je fiets. Ik voelde me er écht enorm rot om, want dit is eigenlijk mijn eer te na. Maar het verstand won het nu eens van het hart. Ik ben uiteindelijk bij de tweede rustpost bij 120 kilometer opgestapt. Die was gesitueerd op een prachtige natuurcamping in de heuvels buiten Nijmegen. Ik heb mensen echt verzopen en verkleumd daar zien aankomen. Gelukkig heb ik daar zittend in de aardappelschuur hele leuke gesprekken gevoerd met andere deelnemers. Je leert elkaar toch wel kennen tijdens zo’n meerdaagse tour. Wat op deze plek opviel is dat ze er een prima toegankelijke mindervalidetoilet en douche hadden. Daar kunnen Fletcher en Van Der Valk nog wat van leren! Ik heb dus de laatste 65 kilometer alsnog gefietst omdat het droog was. Er moest ook nog met een pontje de Maas overgestoken worden. Er waren op de route heel veel gravel- en schelpenpaden (minimaal 15 kilometer), maar ervoor en erna lekker tempo kunnen rijden met mijn zwager Florian. Voor de laatste overnachting kwamen we aan bij Van der Valk in Roermond. Hier ook weer een riante kamer met inloopdouche. Helaas paste ik niet door de opening, dus toen maar naar een simpelere kamer met bad gegaan.

Dag 4: 96 kilometer

De vierde dag ben ik om 09:30 uur gestart vanuit Roermond centrum. Op 45 kilometer was er een rustpost. Daar aangekomen kon je aan een aantal deelnemers wel zien dat ze er goed doorheen zaten. Op een bankje zat er een deelnemer morrend z’n tweede lekke band van die dag te wisselen, iemand ernaast was asgrauw want had net overgegeven van vermoeidheid en de derde persoon zat te knikkebollen! Via Sittard, Geleen en heel veel kleine dorpjes kwamen we langs Valkenburg. Hier hebben we nog een omweggetje gemaakt om via de holleweg naar Sibbe bijna 3 kilometer lang omhoog te kunnen rijden. De laatste 15 kilometer hebben we echt kriskras door Maastricht en vooral het oude centrum (en dus kasseien) gereden. Wat een prachtige, heerlijke stad! Ik kwam alleen met mijn onderkant vast te zitten op een deel van de Sint Servaasbrug. Erna bij de Sint-Pietersberg omhoog voor het officiële eindpunt van het Pieterpad. Vervolgens om de groeve en de ENCI heengereden, waar de officiële finish was! Mijn ouders en zusje stonden ons op te wachten. Het zat erop! Gewoon in 4 dagen 120 kilometer, 176 kilometer, 65 kilometer en 96 kilometer (heuvels) gereden, zo’n 460 kilometer! De totale tour bevat tientallen kilometers klinkers, gravel, kasseien en ook slecht asfalt, maar was elke kilometer inspanning waard. Bij elkaar hebben we meer dan € 20.000 opgehaald met 120 deelnemers, waaraan ik dankzij de gulle gevers ruim € 1.200 heb kunnen bijdragen! Yessss!

Tip van Erik

Tip voor als je niet uit je handbike kunt komen voor een sanitaire stop. Behalve katheters en een afgeknipt slangetje van een urine-nachtzak, kun je ook al van tevoren (lees: einde nacht) jezelf hydrateren, zodat je tijdens de tour niet te veel moet stoppen om te plassen. Een heel stevig ontbijt helpt ook om een lange fietsdag door te komen.

Meer lezen over Erik? Lees dan hier verder.