“Aan een mountainbike-ongeluk van bijna twintig jaar geleden heb ik chronische pijnklachten aan mijn rug en een zenuwbeschadiging overgehouden. Dat betekent dat ik voor een groot deel van de dag afhankelijk ben van een rolstoel. Maar dat betekent niet dat je dan maar in een hoekje moet zitten kniezen. Liever kijk ik naar wat ik wél kan. Reizen en dan vooral backpacken heb ik altijd heel leuk gevonden. Waarom zou dat niet kunnen als je mindervalide bent? Londen, Spanje, Macedonië, Bosnië en Kroatië; mijn rolstoel en ik hebben het allemaal gezien. Hoogtepunt was een halfjaar trekken door Canada, de Verenigde Staten en Mexico. Zo fantastisch mooi! En dat ging eigenlijk heel soepel, een uitzondering hier en daar nagelaten.”

Bewijsdrang: ik kan het wél

“Toen corona en alle lockdowns zich in aandiende, werd het reizen aan banden gelegd. Terwijl de reiziger in mij wél het verlangen had om eropuit te gaan. Uit een soort van ‘nood’ begon ik met grotere stukken fietsen met mijn handbike. Die gebruikte ik tot die tijd vooral als vervoersmiddel, ik heb namelijk geen auto. Maar na een tijdje heb je het toch wel een beetje gezien in je eigen omgeving. Al mijmerend ontstond het plan om in eigen land te kamperen. ‘Dat kan toch nooit in jouw geval’, zei een vriendin. ‘Hoe ga je dat allemaal op een handbike meenemen?’ Toch besloot ik het uit te proberen. Accepteren dat ik iets níet kan, is lastig voor me. Ik wil mezelf gewoon beter laten voelen, heb een soort van bewijsdrang. Zo van: zie je, ik kan het wél!”

Bepakt en bezakt op weg

“En zo besloot ik het gewoon eens te doen, kamperen met mijn rolstoel en aankoppelbike. De eerste keer was een proefronde rondom mijn woonplaats. Dat was best even spannend en schipperen. Na een uurtje dropte ik al heel wat bagage bij mijn zus, die in de buurt woont. Ik had echt véél te veel mee, haha. En de slaapzak die ik had aangeschaft, was echt compleet waardeloos. Veel te dun en dus veel te koud voor ’s nachts! Ter plekke heb ik toen gelijk een nieuwe gekocht. Dat soort dingen overkomen me nu niet meer!”

Toeren op de Waddeneilanden

“Inmiddels heb ik het kamperen goed onder de knie en tripjes gemaakt naar Texel, Ameland, Zeeland, de Veluwe en België. Met mijn aankopelbike kan ik zo’n vijfentwintig kilometer per uur en leg ik soms tachtig kilometer per dag af. Dus je kunt echt wel wat zien van een land of gebied. Dat gezegd hebbende: je moet wel realistisch blijven. Rekening houden met de omgeving en kijken hoe het gaat. Zo was ik in mei nog op fietsvakantie in Mallorca en toen merkte ik wel dat bepaalde heuvelachtige gebieden niet werkten. Mijn fiets ging wel omhoog, maar de rem redde het niet om vijf kilometer stijl naar beneden te gaan en stond letterlijk te roken! Dan is het een kwestie van je plannen bijstellen en door gaan met de bus.”

Ultiem gevoel van vrijheid

“Kamperen met mijn handbike geeft me veel. Het houdt me in vorm en mijn spieren soepel. Plus: het werkt goed tegen mijn pijnklachten. Geloof het of niet, op een matje slapen is in mijn geval juist prettig voor mijn rug! Ook leuk: andere fietsvakantiegangers die hun duim naar me opsteken of een knikje geven als we elkaar passeren. Dat geeft toch een gevoel van respect en dat je volwaardig bent. Als roller ben je normaal gesproken toch de uitzondering. Als ik op pad ben met mijn handbike hoor ik er voor m’n gevoel toch bij. Maar bovenal geeft het me een enorm gevoel van vrijheid. Ik kan letterlijk gaan en staan waar ik wil, zo fijn! En ik heb alles wat ik nodig heb bij me. Mijn eigen spullen, mijn eigen vervoersmiddel, mijn eigen ‘huisje’ in de vorm van een tent.”

Tip: investeer in een ruime lichtgewicht tent

“Tegen andere rollers zou ik willen zeggen: probeer het gewoon eens, kamperen met een handbike! Leen van anderen spullen voor een fietsvakantie, zodat je kunt kijken of het iets voor jou is. Verder zou ik kiezen voor een camping in de buurt. Mocht er iets zijn – of stel dat je het kamperen simpelweg helemáál niks vindt – dan ben je zó weer thuis. Ook zou ik adviseren om te investeren in een goede lichtgewicht tent. Liefst niet al te klein; wel zo fijn als deze ruim genoeg is om je rolstoel en aankopelbike ín de tent te kunnen zetten. Voor de rest: less is more. Alles wat je mee wilt meenemen, moet je ook meesjouwen. Mijn nieuwste ontdekking zijn geurwerende T-shirts. Zo kun je dagenlang hetzelfde shirt dragen. Dat scheelt toch wat bagage!”