“Milaan, Parijs, London, Barcelona en Istanbul. Jarenlang vloog ik als high fashionmodel letterlijk en figuurlijk van hot naar her. Ik leidde een intens, maar zeker ook glamoureus leventje. Zo mocht ik op mijn vijfentwintigste naar de Seychellen voor een fotoshoot voor mijn eigen bikinilijn voor een groot internationaal lingeriemerk. Een onvergetelijke ervaring! Maar dat ik van een glamourwereld naar de wereld van ziekenhuizen en stoma’s zou gaan…”

Lichaam in lockdown

“Het begon in april 2019. Tijdens een reis door Centraal-Amerika met mijn vriend werd ik ziek; flauwvallen, hoge koorts en veel naar de wc. Een tropische darmbacterie, werd er gezegd. Maar eenmaal terug in Nederland gingen de klachten maar niet weg, ondanks verschillende antibioticakuren. Maandenlang was ik aan het kwakkelen en had allerlei ziekenhuisonderzoeken. Maar duidelijkheid – laat staan vermindering van mijn klachten –  kwam er maar niet. Medio maart 2020 barstte de bom. Het leek wel alsof mijn lichaam van de een of andere dag in lockdown ging. Letterlijk twintig keer per dag moest ik naar het toilet, om veel bloed en slijm bij mijn ontlasting te vinden. Ik was doodop, lag letterlijk de hele dag op bed. In twee weken tijd viel ik tien kilo af. En voelde me iedere dag slechter.”

Darmen moeten eruit

“Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik zakken vol vocht, sondevoeding en ontstekingsremmers toegediend. Er was een vermoeden dat ik een heftige vorm van colitis ulcerosa had. ‘Maar geen zorgen, over een paar dagen ben je weer good to go’, werd gezegd. Alleen werden die ‘paar dagen’ telkens weer verlengd. Want de tijd ging voorbij en niks sloeg aan, zelfs de meest zwaarste medicatie niet. Op een gegeven moment stond er een team van artsen en zorgpersoneel om mijn bed, met de aankondiging dat ik de volgende dag een spoedoperatie zou krijgen. Een groot deel van mijn darmen moest eruit en een stoma was noodzakelijk. Een noodgreep. Ik had er de kracht niet voor om er iets van te vinden, ik was he-le-maal óp. En wist ook wel dat er gewoon iets móest gebeuren.”

Groot aanpassingsvermogen

“Na die operatie ging er vrijwel direct een knop om. ‘Okay Lynn, this is it’, zei ik tegen mezelf. ‘Met die stoma zal je het vanaf nu moeten doen, dit is je nieuwe leven. You’d better get used to it.’ Ik denk dat dat een souvenir is van mijn modellentijd. Flexibel zijn, snel reageren en mezelf continu aanpassen: ik heb dat jarenlang dag in dag uit beroepsmatig moeten doen. Die vaardigheid kwam dan ook goed van pas. En nog steeds. Ik heb mijn stoma inmiddels dik een jaar, en ik heb er oprecht vrede mee. Ik weet inmiddels dat je door zoiets als een stoma niet een heel ander persoon hoeft te worden. Ik ben nog altijd dezelfde Lynn, alleen heb ik een zakje aan mijn buik. So be it!”

Kleine moeite, groots effect

“Dat ik mijn stoma heb geaccepteerd, wil niet zeggen dat ik geen mindere momenten heb. Zo is de zomer altijd wat meer beladen. Dan draag je dunnere kleding en is je stoma vaak meer zichtbaar. Wat automatisch resulteert in meer vreemde blikken. ‘Wat heb je daar op je buik? Ben je zwanger ofzo?’, hoor ik dan. Als ik lekker in mijn vel zit, doen zulke opmerkingen me niks. Maar als ik een mindere bui heb, raakt het me soms wél. Verder blijven alle ‘eerste keren’ met een stoma een dingetje. Zoals de eerste keer naar het strand, afgelopen zomer in Barcelona. Zat ik daar met mijn grote oma-zwemslip om mijn stoma te verbergen, tussen de gebruinde Spaanse chica’s in hun minuscule bikini’s… Ik had toen zo’n medelijden met mezelf, voelde me zó rot! Dik een uur heb ik zo op mijn handdoek gezeten, niet in staat om maar iets te doen. Tot ik me realiseerde dat ik een keuze had. Ik kon blijven zitten en me alleen maar ellendiger gaan voelen. Of… ik had er gewoon schijt aan, ging genieten van mijn dagje strand en ging in de zee zwemmen. Ik koos voor dat laatste. En ik was zó blij met mijn keuze! Dat was echt een overwinning. Hoe klein die dan ook was. Maar inmiddels weet ik: het zijn de kleine dingen – en de kleine overwinningen – die het ‘m doen.”

Lees meer

Waarom noemt Lynn haar stoma Dory en hoe wil ze het taboe rondom stoma’s doorbreken? Lees haar verhaal hier.