Tien jaar een stoma: reden voor een feestje!

Lifestyle

“Ik ben elke dag blij dat ik er nog ben!”

Gepubliceerd op 08 augustus 2019 Vanwege een tumor in haar endeldarm moest de anus van Nicole Veenstra (55) worden verwijderd. Inmiddels leeft ze tien jaar met stoma, maar zónder kanker. En dat is reden voor een feestje, vindt ze.

“Tien jaar geleden ging ik naar de huisarts omdat mijn ontlasting bijna zwart was. Dat kon niet goed zijn. En dat was het ook niet: ik bleek endeldarmkanker te hebben. De tumor zat zo laag, dat mijn anus verwijderd moest worden. Ik weet nog goed dat ik de dag vóór de operatie tegen mijn man zei: ‘Ik ga nu voor de allerlaatste keer naar het toilet.’ We hadden allebei tranen in onze ogen. Het is de normaalste zaak van de wereld, maar ik zou het straks niet meer kunnen.”

Best mooi, zo’n roosje van vlees
“Toen ik na de operatie wakker werd, dacht ik: Ga ik kijken of ga ik voelen? Kijken was nog een te grote stap, dus ik voelde onder het laken. Er zat een soort grote, plastic pleister op mijn buik. De dag erna vroeg mijn dochter Jinte (toen 7): ‘Mag ik naar je buik kijken?’ Ik dacht: Oké, dan doen we het samen. Jinte zei: ‘Het is net een roosje van vlees, best mooi eigenlijk!’ Ze had gelijk. Waar maakte ik me eigenlijk druk om? Ik was er nog! En ik was nog steeds dezelfde vrouw en moeder.”

‘Je kunt maar beter zo open en eerlijk mogelijk zijn’

Openheid
“Ik heb me nooit geschaamd voor mijn stoma. Ik werkte destijds als kleuterjuf en heb zelf de ouders en de kinderen bij elkaar geroepen om te vertellen wat er aan de hand was. ‘Juf is ziek, er zit iets wat er niet hoort en dat moet eruit. Maar daardoor kan ik straks niet meer poepen op de wc’. Voor kinderen is dan de kous af, die gaan daar heel onbevangen mee om. Ik vind dat je maar beter zo open en eerlijk mogelijk kunt zijn. Als je dan een keer een slechte dag hebt, hoef je niets uit te leggen.”

Voorzieningen
“Het is wel lastig dat niet overal de juiste voorzieningen zijn om je te verschonen. Tijdens carnaval in Sittard stonden er in de stad alleen dixi’s zonder stromend water. Ik heb toen bij een hotel gevraagd of ik gebruik mocht maken van het toilet. Nee, dat kon niet. Ik heb uitgelegd dat ik stomapatiënt was, maar het mocht nog steeds niet. Ik werd boos, moest ik het soms laten zien? Ook omstanders gingen zich ermee bemoeien en spraken er schande van. Ik ben maar op zoek gegaan naar een ander toilet. Gelukkig is dat de enige keer dat ik op zoveel onbegrip stuitte.”

‘Ik haal mijn voldoening nu uit andere dingen’

Net zo schoon
“Een halfjaar na de operatie ben ik begonnen met darmspoeling. Je sluit dan een slang aan op de stoma en spoelt met water je darmen helemaal schoon. Het kost even tijd, maar daarna ben je meestal voor 48 uur klaar. Dat geeft mij rust. Ik vond het niet fijn om met een stomazakje te lopen. Niemand ziet of ruikt het, dat weet ik wel. Maar vooral tijdens een etentje of feestje vond ik het toch geen fris idee. Nu ben ik net zo schoon als iedereen.”

Voldoening
“Helaas heb ik na die eerste operatie flink wat verklevingen in mijn darmen gekregen. Steeds moest ik weer onder het mes. Vooral die complicaties maken het zwaar. Ik heb geprobeerd mijn werk weer op te pakken, maar dat lukt helaas niet meer. Dat vind ik nog steeds moeilijk. Maar ik haal mijn voldoening nu uit andere dingen. Ik geniet van mijn gezin, dat mij altijd door dik en dun gesteund heeft. Ik schrijf graag gedichten en andere teksten en maak foampruiken voor de carnaval. En ik probeer zoveel mogelijk in beweging te blijven, want dat is beter voor mijn gezondheid.”

Feest!
“Tien jaar geleden stond de operatie gepland op 14 juli. ‘Nét op de dag dat heel Frankrijk feestviert’, zei de huisarts (Le Quatorze Juillet is de nationale feestdag van Frankrijk, red). Ik antwoordde: ‘Voor mij is het geen feest, maar dat haal ik nog wel een keertje in’. En die belofte heb ik gehouden. Dit jaar heb ik op 14 juli gevierd dat ik tien jaar een stoma heb. We zijn met het hele gezin uit eten geweest en mijn man en ik hebben de kinderen verrast met een gezamenlijke vakantie naar Boekarest. Het klinkt misschien gek, maar ik vond het echt een feestje waard. Want zonder mijn stoma was ik er niet meer geweest. We zijn gewoon tien jaar verder! Weliswaar zijn die jaren niet altijd gemakkelijk geweest. Maar ik sta nog steeds positief in het leven. Elke ochtend als ik mijn ogen open, ben ik blij en dankbaar dat ik er nog ben.”

“Ik ben elke dag blij dat ik er nog ben!”

‘Je kunt maar beter zo open en eerlijk mogelijk zijn’

‘Ik haal mijn voldoening nu uit andere dingen’

Gerelateerde verhalen