Christel Corneth (40): “In 2011 werd bij mijn vader longkanker geconstateerd. Een stuk van zijn long is verwijderd en hij kreeg chemotherapie. De kanker is genezen, maar mijn vader is nooit meer de oude geworden. De chemo maakte hem erg vatbaar voor infecties; soms belandt hij wel vijf keer in een jaar met een longontsteking in het ziekenhuis. De laatste tijd gaat hij ook mentaal sterk achteruit door een combinatie van alzheimer en vasculaire dementie.
De afgelopen negen jaar heeft mijn moeder intensief voor mijn vader gezorgd. Ze zette haar eigen leven aan de kant en stond dag en nacht voor hem klaar. Vooral de laatste jaren was dat een flinke belasting. Ze kon hem eigenlijk geen moment meer alleen laten! Ik heb heel veel bewondering voor haar toewijding. En voor haar geduld.”

Een hart onder de riem

“Onlangs belandde mijn vader weer in het ziekenhuis. In overleg met ziekenhuis en thuiszorg brachten we hem vanaf daar naar het verpleeghuis. Ik vind het mooi dat we mijn moeder juist nu kunnen verrassen met de giftbox. Ik wil haar zo laten weten dat ik haar liefdevolle zorg voor mijn vader enorm waardeer. En wil haar tegelijk een hart onder de riem steken voor de tijd die komt. Hopelijk geeft het haar ruimte om weer wat beter voor zichzelf te gaan zorgen. Dit pakket is een mooi begin.”

Bep Corneth-Reijnen (76): “Wat een verrassing, ik vind het geweldig dat Christel dit voor me heeft geregeld. Het doet me goed dat zij en de kinderen zoveel waardering hebben voor wat ik heb gedaan. Zelf vind ik het eigenlijk heel gewoon dat ik voor Sjra, mijn man, zorgde. Je bent getrouwd in goede en slechte tijden hè? Als het andersom was geweest, had hij het voor mij gedaan.”

Tijd om voor mezelf te zorgen

“Terugkijkend zijn het zware jaren geweest. Iedere keer als Sjra weer in het ziekenhuis had gelegen, kwam hij slechter thuis. De laatste tijd was ik vrijwel continu met hem bezig en dat kostte veel energie. Toch vond ik het ongelofelijk moeilijk om te beslissen dat het thuis niet langer meer kon. Tuurlijk, ik wist wel dat het een keer zou moeten, maar het moment kwam vlugger dan ik gedacht had. Daar heb ik het best wel moeilijk mee! We zijn vijftig jaar getrouwd en nu wonen we niet meer samen…
Christel vindt het hoog tijd dat ik wat beter voor mezelf ga zorgen. Ze zegt dat ik zoveel opzij heb gezet. Dat klopt ook wel, maar veel dingen konden gewoon niet meer. Vroeger wandelde en fietste ik veel en ging ik elke week naar gym. Nu kan ik dat misschien langzaam weer gaan oppakken. Ik ben blij dat Christel en haar kinderen er voor me zijn! Ze is onze enige dochter en mijn steun en toeverlaat.”

DOE MEE