“Mijn photo art helpt me om in contact te komen met mijn diepste gevoelens”
Dat creativiteit je leven een boost kan geven, daar weet Judith in de Bosch (54) alles van. Zes jaar geleden kreeg zij borstkanker. Het maken en vooral bewerken van foto’s werd een uitlaatklep. Inmiddels is er zowel uit binnen- als buitenland veel interesse in het werk van deze ‘visuele dichteres’.
“Foto’s maken van iets wat ik mooi vind, dat deed ik altijd al. Een bijzondere lucht, een coole schaduw. Als het me aansprak, dan móest ik daar gewoon een foto van maken. Gewoon voor mezelf en heel simpel met mijn smartphone. Maar dat nam pas echt een vlucht toen ik in 2015 plotseling een gek knobbeltje voelde in mijn borst. Opeens belandde ik in de bizarre wereld van chemo’s, bestralingen en operaties. Gelukkig bleek de tumor goed te behandelen en waren de vooruitzichten an sich positief. Heel fijn natuurlijk, maar tegelijkertijd vond ik het ook nogal confronterend. Oké, ik mocht dus waarschijnlijk blijven leven… Maar hoé dan? En als wie? De kanker triggerde van alles in me. Er ontstond een diepe innerlijke zoektocht, naar wie ik was en wie ik wilde zijn. Een behoorlijke intense tijd.”
“De kanker triggerde van alles in me. Er ontstond een diepe innerlijke zoektocht, naar wie ik was en wie ik wilde zijn”
In contact met creativiteit
“Mijn heil zocht ik tijdens deze zoektocht niet alleen in allerlei boeken over persoonlijke ontwikkeling, maar ook in het maken van nog meer foto’s. En dan vooral de bewerking, als een soort ‘photo art’ als het ware. Dat doe ik met een speciale app op mijn telefoon. Dat is het creatieve stuk, dan ‘tover’ ik een gewoon beeld om tot een soort van kunstwerk, tot visuele poëzie. In die bewerking komt mijn onderbewustzijn tevoorschijn, kom ik in contact met mijn creatieve belevingswereld. Ik bedenk niks van tevoren, blijf mezelf wat dat betreft verbazen. Soms lopen de tranen over mijn wangen als ik klaar ben met bewerken, dan ben ik zo ontroerd door mijn eigen werk.”
“In alles wat ik maak, zit een groot stuk van mijn gevoel op dat moment”
Kunst als therapie
“Het mooie is: in de beelden die ik heb gemaakt, zie je de processen waar ik in mijn ziek-zijn en periode erna doorheen ben gegaan. Zo kon ik toen ik helemaal van de leg was, geen ‘lichte’ beelden meer maken. Dan was het eindresultaat na de bewerking heel heftig, met veel donkere vlakken en harde lijnen. Wat dat betreft is mijn werk echt een weerspiegeling van mezelf. En het helpt me tegelijkertijd ook weer om in contact te komen met mijn binnenste ik. In alles wat ik maak, zit een groot stuk van mijn gevoel op dat moment. Ik heb er dan ook – zeker in die beginperiode van mijn borstkanker – zó veel aan gehad. Echt, ik zou niet weten waar ik zonder mijn foto’s zou zijn geweest.”
Interesse uit het buitenland
“Mijn photo art deed ik aanvankelijk voor mezelf, maar beetje bij beetje begon het balletje steeds meer te rollen. Tijdens het ziek-zijn postte ik steeds meer foto’s online, vooral in een Facebook-groep voor zwart-wit-amateurfotografen. En gaandeweg ook steeds meer op mijn eigen . Daar kreeg ik steeds meer enthousiaste reacties op, zelf uit het buitenland. Soms zelfs met de vraag of men iets met mijn beelden mocht doen! Zo heeft een Japanse video-artist mijn foto’s voor zijn video’s gebruikt. En ook de nodige muzikanten en dichters uit de VS en UK hebben mijn photo art gebruikt voor hun boek- of albumcovers. Geweldig natuurlijk!”
“Mijn photo art heeft echt een helende werking gehad”
Dichter tot jezelf komen
“Inmiddels is het vijf jaar geleden dat ik dat knobbeltje in mijn borst voelde. En het gaat in alle opzichten steeds beter met me. Zo lukt het me veel beter om mijn grenzen aan te geven. En kan ik steeds beter hulp accepteren. Dat je daarvoor zo’n heftige ziekte moest krijgen… Het is niet anders. Klinkt misschien gek, maar ik ben oprecht dankbaar voor wat de borstkanker mij gebracht heeft. Niet in de zin dat ik zeg: doe mij nog maar een keer kanker. Maar het heeft er wél toe geleid dat ik veel dichter tot mezelf ben gekomen.
Daarnaast zorgde het voor een creatieve een boost, met als bonus, zelfs bekendheid. Dat had ik toen ik begon nooit kunnen bedenken! En vind ik ook weer heel erg mooi. Toen ik hiermee begon, was het helemaal niet mijn insteek om bekend ermee te worden. Of om mezelf als kunstenaar te zien. Ik ben dit gaan doen vanuit mijn hart, als creatieve uitlaatklep. Maar ik ben daar afgelopen jaren natuurlijk wel in gegroeid. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat lopen. Het zou te gek zijn om nog meer mensen met mijn werk te kunnen raken of prikkelen.”
Lees en bekijk in MediReva’s Zomerspecial de photo art die Judith maakte in het teken van Summer of Love.
