Lenie (74): “Als Marjola er het afgelopen halfjaar niet zo voor me was geweest, had ik naar een verzorgingshuis gemoeten. Ik ben zó ziek geweest. Ik kon niets meer. Dankzij Marjola’s goede zorgen kon ik in mijn huis blijven wonen. Dat maakte het dragelijk en daar ben ik haar heel dankbaar voor. Daarom wil ik haar graag de giftbox geven. In april 2021 hoorde ik dat ik blaaskanker had. Dat was nogal een klap. Marjola en ik hebben de afgelopen jaren al zo vaak te maken gekregen met kanker. Acht jaar geleden bleek Marjola borstkanker te hebben en drie jaar terug overleed mijn zoon aan kanker. Toen Marjola destijds ziek bleek, heb ik alles opzij gezet om er zo goed mogelijk voor haar te zijn. Dat was voor mij niet eens een vraag: mijn dochter was ziek, dus wilde ik er voor haar zijn. Punt. Maar dat betekent natuurlijk niet dat Marjola dat ook voor mij moest doen. Dat verwachtte ik absoluut niet van haar, maar toch deed ze het. Ze kookte een halfjaar voor me, zorgde op mijn slechtste momenten dat ik nog iets at en doet nu nog steeds de boodschappen voor me. Ik heb geluk met zo’n dochter.”

Van vaderskindje naar mama’s meisje

Marjola (44): “Toen ik hoorde dat mijn moeder kanker had, dacht ik: niet wéér. Ik heb het er moeilijk mee gehad te accepteren dat zij die ziekte ook kreeg. Het deed me terugdenken aan de tijd dat ik ziek was, maar ook aan de periode waarin mijn broer de strijd tegen kanker verloor. Dat ik de zorg voor mijn moeder op me heb genomen, vind ik niet meer dan logisch. We zijn mijn vader en mijn broer al verloren, het is nu zij en ik, dus ik doe wat ik kan. Dat we al zo veel verdriet samen hebben doorstaan, is natuurlijk rot, maar onze band is er ook positief door veranderd. Vroeger was ik een echt vaderskindje, nu zijn mijn moeder en ik heel hecht. Dus wat er ook nog in de toekomst gebeurt, ik ben er voor haar.”