“Ik vond het maar een raar idee: losse maden op mijn voet”

Vanwege diabetes werden er bij Jan Schuman (60) vijf tenen geamputeerd. Dat leverde veel wonden, ellende en zorgen op. Even leek het niet meer goed te komen. Tot een bijzonder behandelplan uitkomst bood.

“Diabetes is erfelijk in onze familie. Mijn moeder en een van mijn broers hadden het. Toen ik als kind vaak moest plassen en ontiegelijk veel wilde drinken, herkende mijn broer de symptomen. Hij bleek gelijk te hebben. En zo was ik ook opeens diabeet. Later bleken nog drie zussen het te hebben. Ook twee van mijn kinderen kregen de diagnose.”

Ondraaglijke zenuwpijn in de tenen

“Ondertussen had ik het recyclingbedrijf van mijn ouders overgenomen. Toen ik te veel last kreeg van mijn voeten als gevolg van diabetes, heb ik de zaak overgedragen aan mijn zoon. Ondraaglijke zenuwpijn had ik, met name in de tenen van mijn linkervoet. Ik werd meerdere malen gedotterd en kreeg een bypassoperatie in mijn onderbeen. Allemaal zonder groot succes. De doorbloeding in mijn tenen bleef slecht. Amputatie was de enige optie.”

Geïnfecteerde wond na amputatie

“En dus werden vijf tenen geamputeerd. Hoewel het genezingsproces aanvankelijk goed verliep, ging het toch mis. Ik viel van de trap, waardoor de hechtingen kapot gingen. Mijn voet zag eruit als de bek van een snoek. Verschrikkelijk. Ik dacht dat het nooit meer dicht zou groeien. De wond raakte geïnfecteerd en een nieuwe operatie volgde. Daarna moest ik maandenlang driemaal per week naar Maastricht UMC. Van alles werd geprobeerd om de voet gezond te krijgen, maar niks hielp.”

“Ongelooflijk: op natuurlijke wijze ging de ontsteking weg”

Dé oplossing? Madentherapie

“Ik was ten einde raad. Totdat iemand van QualityZorg (gespecialiseerde thuiszorgorganisatie op het gebied van wondzorg) madentherapie opperde. Hierbij worden steriele maden van vleesvliegen ingezet om ontstoken wonden te genezen. Losse maden op mijn voet? Ik vond het maar een raar idee. Maar de therapie bleek een wonder en minder onsmakelijk dan het leek. Een soort ‘theezakjes’ met maden werden op de wond gelegd en omwikkeld met verband. De maden spuwen op de wond en zuigen het vocht vervolgens weer op, inclusief de infectie. Met de aardige dame in het ziekenhuisbed naast me had ik het gezellig. Maar van de maden wilde ze niks weten of zien. Ze gruwelde ervan.”

Eindelijk weer fietsen en lopen

“Maar na een week was de ontsteking weg. Ongelofelijk! Ik had alle hoop opgegeven. Nu was op natuurlijke wijze was het probleem opgelost. Nog steeds ziet de wond er prachtig uit. Volgens de wondverpleegkundige is mijn voet over twee maanden officieel genezen. Ondertussen kan ik weer fietsen en lopen, op schoenen en blote voeten. Vier à vijf dagen achtereen heb ik totaal geen last. Dan komt de pijn weer opzetten. Die zal hopelijk verdwijnen. Ook heb ik nauwelijks last van evenwichtsstoornissen als gevolg van de amputatie. Ik kan eigenlijk alles. Gelukkig hoef ik alleen vijf tenen te missen. Ik ben blij dat een voet- of beenamputatie mij gespaard is gebleven. Ook al is mijn wond genezen, er is nog altijd kans op nieuwe infecties. En dus zit ik nu nog thuis. Ik kijk ernaar uit weer op vakantie te kunnen gaan. Dat heb ik mijn vrouw beloofd. Zodra het infectiegevaar compleet geweken is, gaan we lekker weg. Het liefst naar Mallorca!”

Heb jij ook ervaring met alternatieve vormen van wondzorg? Log in en praat mee op ons platform!