“Als internationaal chauffeur was ik hele dagen onderweg met de vrachtwagen. Fantastisch vond ik dat. Alleen kreeg ik van al dat zitten last van aambeien. Een simpele operatie zou me hiervan afhelpen. Dat liep anders. Tijdens de operatie liep ik een ernstige streptokokbacterie op. Deze vleesetende bacterie kruipt onder je huid en ‘vreet’ zich een weg door je lichaam. Mijn edele delen, darmen en onderbuik waren daardoor helemaal geïnfecteerd. De artsen sneden zo veel mogelijk weefsel weg. Een week lag ik in coma, daarna hielden ze me nog zes weken in kunstmatige coma. Voor mijn vrouw en twee dochters een vreselijke tijd: het was elke dag erop of eronder.”

Een gehandicapte man met stoma

“Na het ontwaken begon voor mij de nachtmerrie. Artsen zeiden dat het niet zeker was of ik het zou overleven. Laat staan dat ik ooit weer zou kunnen lopen. In vier jaar tijd werd ik in 23 keer geopereerd. De eerste keren om de bacterie te verwijderen, daarna volgden talloze hersteloperaties. Ook kreeg ik een stoma, omdat mijn darmen ontzettend waren aangetast. Vreselijk vond ik dat vreselijk. Een gehandicapte man met stoma. ‘Trek de stekker er maar uit’, zei ik.

Vastbesloten om weer te kunnen lopen

“Het keerpunt kwam enkele maanden later. De koorts bleef weg, de wonden genazen. Ik besefte dat ik het zou halen. En de vechtlust om te overleven was er. Koste wat kost wilde ik weg uit het ziekenhuis. Ik wilde weer naar buiten, de wereld zien. Eenmaal terug thuis deed ik er alles aan om mijn leven terug te krijgen. Een jaar lang reed ik drie keer per week in mijn eentje met de rolstoel naar het revalidatiecentrum. Vastbesloten om op een dag weer te kunnen lopen.”

Boost voor zelfvertrouwen: rijden met de paarden

“Daarnaast had ik ook mijn zinnen gezet om ooit weer met mijn trekpaarden het land op te gaan. Deze dieren zijn mijn lust en mijn leven – ik ben opgegroeid in de Zeeuwse landbouw. De eerste keer dat ik na de operatie weer plaatsnam op de aangespannen wagen… Dat vergeet ik nooit meer. Mijn schoonzoon tilde me op de wagen en gaf de leidsels aan mij. En ik kon het nog! Dat gaf me zo veel vertrouwen. Paardrijden kan ik helaas niet meer, doordat al mijn buikspieren zijn weggesneden. Maar in de zomermaanden doe ik aan ringrijden en sjezen. In Zeeuwse klederdracht men ik het paard en probeert mijn dochter of kleindochter naast me met een lans door de ring te steken. Prachtig vind ik dat.”

Leren leven met een stoma

“We zijn inmiddels zestien jaar verder. Ik voel me goed en energiek. Ik ben een grote genieter en nog steeds de vrijbuiter die ik altijd was. Af en toe zit ik nog een paar dagen op de vrachtwagen. Ik heb geaccepteerd dat ik de paarden niet meer alleen kan voeren of zelf kan hooien. Dat is te zwaar. Met mijn stoma heb ik leren leven. Ik moet blij zijn dat ik er nog ben! Dat zakje aan mijn buik is bijzaak.”

Geconfronteerd met kwetsbaarheid van het leven

“Door alles wat ik heb meegemaakt, weet ik nu hoe kwetsbaar je als mens bent. Zo ben je alles en zo ben je niets meer. Tijdens een van mijn operaties heb ik een maagbloeding gehad. Toen heb ik een bijna-doodervaring gehad. Gek genoeg was dat erg mooi. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik voelde heel veel rust en ruimte. Doodgaan is niet eng, weet ik nu. Je laat alleen zo verschrikkelijk veel achter wat je dierbaar is. Dat wil ik nog lang niet kwijt.”

Heb jij net als Adrie ook een colostoma? Wat je vraag of behoefte dan ook is, MediReva is er voor je. Lees hier meer informatie over een colostoma.